The Dark Side Of Fairy Tales

4 ~ Roodkapje

Roodkapje

Als de houthakker Roodkapje nooit was komen redden...

Een donkere gloed viel langzaam over het bos heen. Takjes kraakten onder mijn voeten en een koude wind waaide langs mijn rode jas heen. Mijn mandje met fruit en koekjes bungelde wild heen en weer. Na ander half uur lopen was ik eindelijk bij oma aangekomen. Ze lag ziek in bed en had gevraagd of ik even langs wilde komen. Ik besloot meteen op weg te gaan en hier sta ik dan. Voor de deur van oma.
Zachtjes klop ik aan. Tot mijn verbazing is de deur open en duw ik hem door te kloppen verder open.
'Oma?' Roep ik voorzichtig.
'Kom maar kind.' Zegt een krakerige stem.
Ik haal mijn schouders op en loop met mijn mandje het huis in. Mijn rode jas hang ik op aan de kapstok en mijn mandje zet ik op de trap.
Hard gebonk komt uit de woonkamer en zonder na te denken sta ik dan ook op van de traptrede en loop meteen naar binnen. In de deurpost blijf ik staan. Kijkend naar mijn oma die in het bed ligt.
'Maar, wat heeft U grote ogen...'
'Kind, dat is om je goed te kunnen zien.' Zegt de krakerige, koude stem.
'En, wat is Uw hoofd in een keer groot.' Zeg ik bedenkelijk.
'Ik moet ook heel veel nadenken.'
'Maar waarom heeft U zulke grote tanden..?'
'Omdat kindjes zoals jij...' een groot harig beest komt overeind en kijkt mij met zijn diepe bruine ogen aan.
'Opgegeten moeten worden..' maakt hij zijn zin af.
Hij springt uit bed en loopt langzaam op mij af. Stapje voor stapje loop ik achteruit. Tot ik over iets heen val. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en besef dan pas wat ik zie...
'Oma!' Schreeuw ik. Ze ligt in een plas bloed, haar eigen bloed.
Een grote bijtwond heeft heel haar gezicht onherkenbaar gemaakt. Bloed stroomt er uit als water uit een tuinslang. Met een ruk draai ik me om.
Een harige, met bloed besmeurde wolf staat achter mij mijn vlees van mijn lichaam af te kijken. Mijn ogen worden groot en mijn hersenen stoppen met denken. De wolf maakt zijn tanden bloot en laat zien met welk wapen hij mijn oma verminkt heeft. Hij zet een stap dichterbij en gromt een keer hard terwijl hij langzaam naar mij en mijn oma loopt. Uit schrik sta ik op. Het lijkt geen indruk te maken.
'Help!' Schreeuw ik. Maar niemand die me hoort.
'Help dan!' Probeer ik nog een keer.
De wolf stijgert en staat dan ineens voor tien seconde op zijn achterpoten gromend te kijken met welk stuk vlees hij eerst gaat beginnen. In een honderdste van een seconde lig ik op de grond gevloerd door mijn eigen dode oma en sta ik oog in oog met de wolf die wild aan mijn been loopt te trekken. Bloed spettert alle kanten op en ik kan niets doen dan schreeuwen, schoppen en hopen dat het stopt.
'Help!' Schreeuw ik nog een keer huilend. De pijn die ik voel is niet te beschrijven. Ik sla en schop druk om me heen maar het maakt de pijn niet minder. De wolf laat mijn been los en loopt naar mij toe. Hij blijft even boven me hangen terwijl ik huilend mijn handen voor mijn ogen heb geslagen. Hij stopt zijn snuit in mijn nek. Voorzichtig haal ik mijn handen voor mijn ogen weg en draai ik mijn hoofd naar mijn oma die naast me ligt. Een bedreigende beweging voor de wolf. Hij kijkt me aan, maakt zijn bloederige tanden bloot en opent zijn bek. Ik kijk mijn oma aan. Recht in haar niet gesloten ogen.
'Sorry dat ik er niet eerder hier was.' Fluister ik.

-De

Is er een sprookje die jij graag wilt zien als horror verhaal? Laat het achter in de reacties!