The Dark Side Of Fairy Tales

7 ~ De Kleine Zeemeermin

Het was wel weer eens tijd voor een verhaal van onze kant ;) Hope you Enjoy! xx

De kleine zeemeermin

'Je wilt wat?!'
Haar krachtige, noch zware, stem laat me achteruit deinzen en ik klamp me vast aan de wand van de grot.
'Benen?' De zeeheks gooit haar hoofd in haar nek en lacht hardop. 'Een zeemeermin met benen!'
Een zenuwachtig lachje weerklinkt links van mij en ik zie Sebastiaan verscholen achter dood koraal mee lachen, uit angst, als verdediging.
'Zwijg!'
Sebastiaan knijpt zijn ogen stijf dicht en slaat zijn scharen voor zijn gezicht, maar de zeeheks focust niet op hem. Mijn ogen vinden haar grote, uitpuilende, gifgroene irissen.
'Lieve schat. Lieve, mooie Ariel. Wat moet een kind zoals jij met benen?'
'Ik wil naar hem mevrouw.'
Haar mollige, grote handen grijpen mijn kin en haar nagels persen zich in mijn huid.
'Een jongen?' Haar rode lippen krullen op tot een grijns. 'Een jongen!'
Ze komt dichterbij en haar tentakels slaan rond mijn vissenstaart. Angstvallig hap ik naar adem.
'Lieverd, wat is hij je waard?'
Ik slik en nog voor ik een woord uit kan brengen, onderbreekt Sebastiaan mij: 'Niet doen Ariel!'
'Zwijg!' Dit keer lijkt het water de golven door haar zware stem, lijkt het dode koraal weg te zwieren door de trillingen en lijkt de grot het bijna te begeven.
Een tentakel rijkt naar Sebastiaan en terwijl hij vlucht, worden zijn kleine pootjes gegrepen. Waarna hij wordt weggevoerd naar een plek buiten de grot. De tentakel van de zeeheks blokkeert de ingang niet veel later met een grote rots en ik haal beverig adem.
'Nou, zeg eens lieverd.' Haar tentakels kronkelen omhoog en haar vingers sluiten rond mijn keel. 'Wat is hij je waard?'
'Weet... Weet ik niet.'
Ineens laat ze me los. Voel ik haar nagels niet meer drukken in de huid rond mijn kin. Voel ik haar tentakels niet meer rond mijn lichaam. Branden haar ogen niet meer in die van mij. Ik kijk naar haar terwijl ze diep in gedachte lijkt te zijn.
'Ik wil je stem.'
Ik schrik en mijn mond valt open.
'Mijn stem? Maar hoe wilt u...'
Haar ijzige lach onderbreekt mij en haar langste tentakels rijken mijn kant uit.
'Ja of nee?'
Ik kijk angstig om me heen en antwoord: 'Hoe wilt u mijn stem krijgen?'
'Antwoord!'
'Ik...Ik...'
De zeeheks grijpt mijn armen met haar tentakels en brengt me dichter naar haar toe. Mijn handen knellen af en ik bijt op mijn lip.
'Is hij het je waard? Is hij méér waard dan je stem.' '
Haar tentakels sluiten steviger rond mijn polsen en een pijnkreet verlaat mijn mond.
'Ja!' Gil ik en ze laat me los. 'Ja, hij is me meer waard dan mijn stem.'
De tentakels sluiten zich om mijn middel en glijden langs mijn boven lichaam naar mijn nek, waar ze zich wikkelen rond mijn keel. Los genoeg zodat ik nog kan ademen, strak genoeg zodat ik geen kant op kan. Mijn ogen worden groot van angst als de zeeheks lacht.
'Dom kind.' Hoor ik haar zacht fluisteren.
Haar hand sluit opnieuw rond mijn kin en ze dwingt me mijn mond open te doen.
'Zing eens liefje.'
Ik probeer mijn hoofd te schudden, maar het lukt niet.
'Zing!'
Mijn tranen beginnen zich te vermengen met het zoute zeewater en ik begin met zingen van een deuntje. De klanken van mijn stem bewegen zich voort door het water, reiken de zeeheks haar oren en ze huivert.
'Prachtig.' Zegt ze en ze legt haar andere hand langs mijn kaak. 'Is deze jongen je pijn waard?'
Ik kijk haar niet begrijpend aan en dan voel ik haar kleinste tentakels omhoog glijden langs mijn kaken. Terwijl de puntjes van de tentakels mijn lippen strelen, vraagt de zeeheks het nog eens.
'Is deze jongen je pijn waard?''
Het enige antwoord wat ik haar kan geven, is een niets zeggende blik, opnieuw en ze begint te lachen, harder dan voorheen.
'Geen antwoord is ook een antwoord liefje.'
En wanneer ze weer begint met lachen, glipt één van haar kleine tentakels mijn mond in. Een kreet van schrik en argwaan verlaat mijn mond, voor zover daar nog ruimte voor is. Ik begin tegen te stribbelen en probeer mezelf wanhopig te bewegen, maar de zeeheks is te sterk. Haar tentakel glijdt dieper mijn mond in tot ik zelf niet eens meer weet waar ik het nou precies voel. Een harde druk ligt op mijn tong en ademen gaat niet. Mijn lichaam verstoot zich tegen de onwillige kracht in mijn keel, en laat me kokhalzen en overgeven. Maar de zeeheks lacht alleen maar harder.
'Hij is je meer waard dan je stem.' Herhaalt ze me terwijl ze me weer dwingt haar in haar ogen aan te kijken. 'Hij is je pijn waard Ariel.'
Ik voel hoe de tentakel zich in ongewenste bochten wringt en ik stik bijna.
'Dus die pijn...' Haar gezicht komt dichterbij en ik huil harder, hoewel mijn geluiden worden gesmoord. 'Die zul je voelen.'
En dan trekt ze haar tentakel terug, raak ik verlamd door scheurende, brandende pijn en word het water om me heen rood. Rood van mijn bloed. Ik probeer te schreeuwen, maar alles wat er weerklinkt, zijn schorre geluiden. Ik hoor de zeeheks haar lach en ik beef. De pijn is ondragelijk en als ik me besef dat ze zojuist letterlijk mijn stem heeft weggenomen, tril ik alleen nog maar meer. Mijn smeekgebeden worden niet gehoord, niet zonder stem. Mijn tranen worden niet gezien, niet in het water. En het bloed valt maar met mate op rond mijn, net zo vurige, haarkleur.
'Je wilde benen? Je wilde naar je gelieve mensen jongen? Je wilde net zo zijn als die jongen?'
Ik knik, huil nog steeds, schreeuw nog steeds, maar ik knik. Laat me naar hem toe gaan.
'Zoals je wilt liefje.'
Mijn lichaam verlamd en heel even voel ik niets. Geen pijn, geen angst. Mijn zicht verdwijnt, mijn gevoel wordt onderdrukt en mijn bewustzijn verzwakt. En precies wanneer ik ervan geniet, komt het terug. Mijn bewustzijn, mijn gevoel en mijn zicht. Ik kijk naar beneden. Benen...
Pijn. Ik grijp weer rond mijn keel, wil ademhalen, maar wat voorheen pijn deed, lukt nu niet meer. Schorre geluiden weerklinken weer. Schorre, gesmoorde, geluiden. Stikkend in water.
Lucht. Ik moet ademen! Ik wil naar boven, maar de grot is nog gesloten. Angstig kijk ik naar de vrouw, terwijl ik hap in water, opzoek naar lucht.
Een lach. Ijzig en huiveringwekkend.
Geluid. 'Jij wilde zo zijn als die jongen. Hij was je pijn waard. Jij wilde deze pijn...'
Zicht. Zwart. Donker. Leeg.
Gevoel. Geen.

- Na