VAZGEÇME

Bölüm 2

Hep düşünüyordum nasıl bir çift oluruz diye , çünkü onunla çocuk , genç herşey olabiliyordum.9 ay nasıl geçti inanın bende bilmiyorum . Ama geçti iyisiyle kötüsüyle... Beni hiç kaybetmedi kaybetmek te istemiyordu ve bunu bana yansıtıyor,  yeri geliyor arkadaşım , babam, abim, eşim gibi davranıyordu.Gün geçtikçe daha da aşık oluyor güveniyordum. 9 ay boyunca birbirimizi hiç görmedik , onu hiç görmedim. Çok görmek gözlerini gözlerimde hissetmek istiyordum. Bir gün onların mahallesinden geçerken (habersiz bir şekilde) beni görmüş yazmıştı. Tabi ben kendimi çabuk kaptırmak istemediğim için hemen cevap vermedim. Biliyordum ki çoktan kendimi ona kaptırmıştım. Gözleri her dakika gözlerimin önünde , hayallerini bile kuruyordum . Her gün çocuk yaşım da neler hayal ediyordum ki onunla paylaşmak için can atıyordum yazıyor , siliyordum. Diyordum ki "kaptırmayayım kendimi" derken mesaj geldi ; 

-Seni gördüm!

Heyecandan çığlık attım nasıl gördü beni ! Nasıl bulmuştu ! Eskisi gibi beğenmiş miydi ?

Ee kız değil miyiz bunlar gelir aklımıza ... Birden cevap vermediğimi unuttum ve ;

-Nerde ? diye heyecansız bir şekilde sormaya başladım ama heyecandan yerimde duramıyordum. Ben onu hala ilkokul da kı gibi hatırlıyordum o beni görmüştü. Ve şu cevapı verdi ;

-Okuldan geliyordun sanırım , mahalleden geçtin dedi bana . 

Şaşırdım üzerimdeki hırkamın rengini bile biliyordu . Dedim ki ;

-Ben neden görmedim.

-Pencereden izledim seni. 

-Hımm dedim . Konuştuk tüm gün belli idi benim le sadece dış görünüşüm için konuşmadığı. Merak ettim neden ben diye . Nasıl gördü diye ama hiçbir zaman soramadım utandım. Belki de o benim KADERİM İDİ , VAZGEÇİLMEZİM İDİ ... Evet evet o idi o aradığım adam dı... Ee gel gelelim bunu aileme anlatmak var tabi. Daha yaşım küçük tü annem nasıl kabullenecekti ? Annemin aklından geçenleri biliyorum , benim küçük kızım aşık mı oldu diye soracaktı kendine ... Bir gün cesaretimi toplayıp anneme biri ile konuştuğumu ve yerinin farklı olduğunu anlatmaya karar vermiştim. Bir akşam alışveriş çıkışı annem in tepkilerini anlamak için arkadaşımı anlatırmış gibi anlattım ( emre ile aramız çok iyiydi evet artık annemin de bilmek hakkı konuşmamızın altıncı ayı anneme anlatmaya karar vermiştim ) 

-Bir arkadaşım var anne , benimle aynı yaşta bir çocukla konuşuyor çok hoşlanıyor dedim.(güldü)

-Ee kızım . Dedi.

-Okuyor , iyi biri internette tanışmışlar. Ama öceden bir arakadaşlıkları var dedim.

-İnternetten mi dedi ilk olarak. Sonra açıklama yapınca ;

-Ee dedi (imalı bir şekilde) ne olmuş dedi gülerek.

-Öyle anne dedim ve annem aniden ;

-Ben sana güveniyorum , hayatını nasıl şekillendireceğini bileceğini de biliyorsun dedi ve güldü.A ma diikat et dedi.Şaşırmıştım , anlamıştı ve çok utandım , onu kocaman sokakta öptüm.İyi ki vardı , o tek dert ortağım... Evett annemden onayı almıştım eve mutlu geldiğim de hemen anlıyor ve dalga geçiyordu. Sıra tabi ablama gelmişti evimizin bilmiş kızıydı. Gençliğinde hatalar yapmış ama sıcak kanlılığıyla kendini affettirmiş biri idi. Bir tanedir o . Yanlış evlilik yapmıştı benim de okumam ve doğru evliliği yapmamı istiyordu haklıydı da. Ona anlatmak cesaret istiyordu daha da zorlanmıştım acaba ne diyecekti ? 

YORUMLARINIZI BEKLİYORUM...

KEYİFLİ OKUMALAR...