VAZGEÇME

BÖLÜM 4

İnanabiliyor musunuz 9 ay sonra ilk defa yanyana gelecek yürüyecektik. Tiyatro ya gelmek istemedi ama bırakmak istediğini söyledi, bende hemen kabul ettim çünkü artık onu yanımda hissetmek istiyordum. O sabah erkenden kalkıp ne giymeliyim diye düşünedurdum... Pantolon ve fuşya rengi gömleği giyerek kendime her zaman kinden daha çok özen göstererek giyindim. Buluşma saatimiz gelmişti heyecanla buluşma yerine gittiğimde şaşırdım ve onu görmüştüm ve hiç değişmemişti... İlk defa o kadar yakın olacaktık birbirimizi ilk, ilk buluşmamız olacaktı. Yanıma geldi o kadar utangaçtı ki gözlerime bile bakmaya kıyamamıştı ... Beni bırakana kadar hiç konuşmadık agırbaşlı telefonda kı konuşmalardan daha farklı olduğunu belli etti. Gelmişti ayrılma vakti. Gitti. Giderken ikimizde arkamıza bakıyorduk . Hemen yazdı "iyi misin ? " diye . "iyiyim dedim." 9 ay boyunca numaram bile olmadı 1 kere istemişti sadece "hayır" demiştim "tamam nasıl istersen" diyip anlayış göstermişti. Çok  şaşırmıştım . Tiyatro çıkışı yazdım o günden bahsettik biraz dedim ki ;

-Hiç konuşmaz mısın , utangaç mısın? 

-Alışmam gerek . Dedi

-Anladım . dedim

-Tekrar ne zaman görebilirim seni prenses . dedi

-(Çok hoşuma gitmişti) Bilmem diyerek cevap vermiştim.

Aslında onu görmek için herşeyimi verebilirdim , kısa sürede aşık olmuştum sanki ona ilk defa yaşıyordum bu hissi anlam veremiyordum kendime . Aylarımız geçti onu kıskanmaya başladım aslında hiç böyle degildirim. Ama o çok farklı idi. Dedim ya o herşeyim olmuştu kısa sürede nasıl yapmıştı bilmiyorum ama herşeyiyle herşeyim olmuştu... Hiç belli etmedim edemezdim çünkü , o da belli etmiyordu ama eminim aramızda birşeyler vardi. Kimseye anlatmadım onu yakın arkadaşım dostum diyebildiğim tek kişi Seçil'im hariç o hem beni dinler, her anı mıda onunla paylaşırdım , haa birde ergenliğim de yanımda olan can dostum  Seval vardı o da yorumlardı beni hep , hep yanımda oldular. Gel gelelim onun la nasıldık ... Güzel di günlerimiz  artık konuşma sürecimiz geçmiş adımlarımız başlamıştı , bana birgün biz ne olucaz diye sordu " bu kız kim dediklerinde ne demeliyim" diye sordu (şaşırdım) "hazır değilim" dedim tamam dedi ve sustu... Hoşuma gitti tekrar  tekrar aşık oluyordum ona Sanki yanımda değil içimde hissediyordum onu ... Ağır dı herşeyi yerine göre yapar , yerine göre konuşurdu. Bu süreçte çok tartışmalarımız oldu herşey toz pembe değildi tabi , bazen yeri gelir biter bitti derdim o kadar sevmeme,bağlanmama rağmen "tamam" derdi amaaaa vazgeçemez onsuz yapamazdım. 3 gün geçmeden özledim yazar gururumu ayaklar altına alırdım. Hep sorarlar gurur mu aşk mı diye unutmayın aşk herşeyden öndedir ben bunu zamanla öğrendim... O da yazardı tabi her zaman en küçük şey de bitirmemeli insan bıkmadan usanmadan vazgeçmemeli sevdiğinden , sevgisinden, aşkından... Ama gençlik işte nasıl başladık ? Bir anda ona dedim ki ...

KEYİFLİ OKUMALAR...

YORUMLARINIZI BEKLİYORUM...