Chapter 11.7

1.2K 12 0
                                    

Katarina's POV

Ngayon ko lang napansin Na kanina pa kami kinukuhaan ng Picture ng mga tao.

Napatingin ako sa kanila. Yung mga mukha nila Dismayado, nagbubulungan, nagagalit.

"T-teka mali kay n-ng iniisip." nagbubulungan padin sila.

"Two timer ka pala eh!"

"Malandi ka grabe!"

"Sayang ka teh!"

"Wala kang kwenta!!"

halos di ko na alam ang sasabihin ko.

Kaya naiyak nalang ako. Nang di ko namamalayan.

Marami pa silang masasakit na sinabi sakin.

Grabe na da-down na ako.

Nagulat ako ng Hatakin ako Bigla ni Kaylie.

"Takbo!!" ako naman takbo din. Tapos napunta kami sa Parking Lot at sumakay sa Kotse saka nya Pinaandar

"Wag kang mag-alala andito lang ako para sayo." napatingin ako sakanya. Tumutulo padin yung Luha ko at parang nawawala na sa sarili.

"Para san pa? Kung lahat ng tingin nila sakin MASAMA, MALANDI, TWO TIMER, WALANG KWENTA MANLO-"

"Para saan pa ang Kasikatan, Kung ang lahat naman ay kasinungalingan?" kumunot noo ko.

"Ano?" bumuntong hininga sya.

"Sabi ko naman sayo poprotektahan kita, kaya ba nilang Protektahan kagaya ng Pagpoprotekta ko sayo. Kaya ba nilang Pahalagahan ka gaya ng Pagpapahalaga ko sayo? Lahat ng toh Katarina totoo." tumulo ang luha ko sa mga sinabi nya.

Hindi ko napigilang mapatitig sakanya. Kahit na hindi sya nakatingin sakin.

Ngayon lang ako nakarinig ng mga sinabi nya.

Ang sarap pakinggan, lalo na kapag galing sa taong Mahal mo.

Sana nga akin ka na lang Kaylie. Dahil alam kong Safe ako sayo.

"Natatakot ako para sayo Kaylie" tumingin sya sakin saglit. Napayuko ako.

Nakarating kami ng Bahay.

"Wag kang mag-alala sakin Kaya ko ang sarili ko." ngumiti sya saakin. Saka niyakap.

Alam kong hindi.

My BeloveD VampireTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon