Karaoğlu - Kabadayı Serisi (2)

7.Bölüm ''Ah Kalbim...''

Merhaba...küçük ailem...:) Nasılsınız? 

Medyaya eklediğim müzikle dinlemenizi tavsiye ediyorum... Oylarınızı ve yorumlarını bekliyor olacağım..Keyifli okumalar..:)

7.Bölüm ''Ah Kalbim...''

''Ben Ölseydim,O Belki Ağlardı...

Ama...O Ağlasaydı,

Ben Ölürdüm...''

Özdemir Asaf

Arkamızdan hala ısrarla beni merak eden kızı duymamak için çabalasak da kız inatla bana sarıyordu.

''Anladık...nişanlın bari tanıştır bizi...yemem korkma Gülüm..ha nişanlına güvenmiyorsan o konu başka...''

Bazı insanlar olurdu... İnatla ne söylerseniz söyleyin kendi kafasında kurduğu o dünyaya inanan..o dünyada yaşayan...işte bu kız da o dünyada yaşıyordu...Gülüm kucağımdan kayıp kızın yanına ilerlerken bir an tutsam mı dedim ama biraz geride kaldım. Öksüz yüreğim ilk kez böyle mutluydu. Öksüz yüreğim ilk kez beni seven birinin oluşuyla yangın yeriydi...

''Ben kendimden çok ona güvenirim be...ne konuşuyorsun sen...Hem başkasının nişanlısıyla tanışsan ne olacak Seda...sana ne kızım benim erkeğimden?''

İçimde bayram yeri,içimde en sevdiğinin ağzından çıkan o tek kelimeyle coşkulu bir şenlik ateşi yakıldı...

Belinden kendime çekip şakağına bir öpücük bırakıp Gülüm'e baktım...O yeşilin en güzel tonunda ne ormanlar saklıyordu bu hatun böyle...Yeşillerine öldüğüm ceylanım...

''Ben,Demir Karaoğlu...tanışmamızı gerektirecek bir durum göremiyorum zira...ben Gülüm dışında hiç bir kadını tanıma gereği de duymuyorum...'' 

Başımı çevirip en yeşil tutsaklığama sarıldım,gözlerim hala ondayken konuşmaya devam ettim...

''Ondan başka hayatımdaki tek kadın kızımız olacak...Ağzı o,burnu o...içi,dışı her şeyi Gülüm olan...'' 

Yeşilleri ıslandı...

Ben ıslandım...Ruhum ıslandı... Yağmurlar indi yüreğime,sel bastı aşkı...

Beni kendine çekip daha sıkı sarılan kollarının verdiği his güvendi,aşktı..ruhum doyuyordu bu küçük kadınla... Nefsim doyuyordu da ne tutsak olmak ne yağmurlarla ıslanmak korkutmuyordu beni...

Geri çekilip kaşlarını çattı.

''Bıyıklım...ne zaman istemeye gelelim seni babaannenden?''

Kahkahamı tutamadım...Nasıl tutardım ki? Bu kadın tüm ahların,tüm günahlarımın tövbeleriydi... En güzel tövbem benim.

''Selma sultan da soruyordu...namusunu temizlemesi lazım diye...'' 

Kulağına eğilip fısıldadım.

''Kolay mı ahu gözlüm bunca yıl koruduğum iffetimi sana verdim ben...temizleyeceksin tabii namus bu...'' 

Yutkunduğunu duymak hem de olabilecek en sesli şekilde... Kahkahalarımı tuttum...ben Demir Karaoğlu ilk kez kahkahamı bastırdım.

Karşımızda hala beni gözleriyle soyan arsız kıza bakmadan geri dönüp gidecekken söyledikleriyle ilk kez bir kadını kırmak hatta dökmek istedim...