Sevgi, insanın başka bir insana ya da varlığa duyduğu en yüce hislerden biridir. Sevginin yüzlerce tanımı yapılabilir. Bazıları için dünyanın varoluş sebebi, bazıları içinse hayatın tadı tuzu, kimileri içinse varlık sebebimizdir.
İnsanlarda merhamet duygularının en üst seviyede olmasını paylaşma ve yardımlaşma gibi erdemlerin açığa çıkmasını sağlayan güç sevgidir. Sevgi çok çeşitlidir: Anne sevgisi, vatan sevgisi, çocuk sevgisi ve daha yüzlercesi... çeşitleri ne kadar çok olursa olsun sevgi denilince hepsinde de ortak olan bir nokta vardır ki o da koruma içgüdüsü. İnsan neyi severse sevsin şekli değişse de amacı her zaman ona zarar verilmesini engellemek ve herşeye karşı onu korumak oluyor. Sevilen varlık el üstünde tutulup tabiri caizse "gözden bile kıskanılıyor." İnsanoğlunda sevgi denen duygu olmasaydı herhalde tüm insanlar sadece kendi için yaşar başkalarını düşünme ihtiyacı hissetmezlerdi ama sevgi insanın sadece kendisini düşünmesini engelliyor. Çoğu zaman sevgi ve "aşk" birbirine karıştırılan iki duygu olmuştur. Aşk, çoğu zaman saplantılı bir duyguyu ifade ederken sevgi daha daha gerçekçi bir duygudur. Çünkü bazı aşkların sonucunda mantık devre dışı kalarak olumsuz davranışlar meydana çıkabilir ama sevgi bu tür saplantıları içerisinde barındırmaz. Sevgi, Yunus Emre, Mevlana gibi gönül insanlarının nazarında "yaratılanı severiz, yaratandan ötürü" şeklinde ifadesini bulmuştur. Çıkardan, menfaatten uzak karşılıksız bir sevgidir onların nazarında. Her şeye karşı koşulsuz bir kabul ve her şeyi anlama çabasının sonucudur.
😍😍😍😍😍
S-E-V-G-İ her engeli aşar.
