Morderca aniołów

Cześć druga, bo czasem potrzebujemy nienawidzić

Na szarym niebie rozpędź chmury złe,

Bez strachu biegnij w letni deszcz.

Naucz się u innych budzić śmiech,

Odwaga przecież to nie grzech.

Święty spokój trafił szlak leśny i niezbyt słoneczny w trzeciej liceum, gdy spadł na nas deszcz sprawdzianów, kartkówek i odpowiedzi. Nieustannie przebywaliśmy w polu rażenia ewentualnym komunikatem ,,Nowak, do tablicy!", z biegiem czasu zrozumiałem, że nauczyciel może wyskoczyć nawet z lodówki. Przysięgam, stopniowo wpadaliśmy w absurdalną rutynę, która według naszych oprawców powinna polegać na ślęczeniu po nocach i kuciu. Legendarnym kuciu takiej ilości materiału, że sam Hawking mógłby iść się schować i nam zazdrościć. Bo przecież maturzysta nie ma nic innego do roboty niż nauka! W praktyce - gibaliśmy się we wszystkie strony, jak tylko mogliśmy. Prawda jest taka, że zwykle dociera do ludzi po czasie, a nieustanne zainteresowanie grona pedagogicznego raczej utrudniało odbiór informacji, aniżeli pomagało.

x X X x

Zabrałem się do przeglądania ulotek o studiach oraz zapoznawania się z zasadami rekrutacji na warszawskie uczelnie. Zdołałem się nawet przeprosić z matematyką, gdzie udało mi się zgarniać parę zasłużonych trój. Miałem wrażenie, że doznałem objawienia i cały świat powinien przede mną klękać.

x X X x

Życie było miłe.

x X X x

Klasa się sypała. Weronika zaczęła wagarować razem z Bartkiem, mówiono, że się zeszli na jej ostatnich urodzinach. Dziwne - sam nic takiego nie pamiętałem, a raczej nie miałem aż tak nawalone we łbie, żeby nie ogarnąć tego rodzaju informacji. W końcu jako rasowy tchórz żyłem jedynie dzięki moim obserwacjom oraz zdolności szybkiej analizy sytuacji.

Z Anką uczyłem się już nie jedną, a dwie godziny tygodniowo. Zdecydowali o tym moi starzy, którzy zakochali się w Rudej, jakby własnej dwójki bachorów - w tym mnie, oczywiście - nie mieli. Chociaż gwałtowny wzrost pozytywnych ocen również mógł ich przekonać.

Izka wróciła na salony po cichu. Nikt nic głośno nie mówił, nie dlatego, że brakowało słów - po prostu czas zwykł wybaczać za ludzi.

x X X x

Dużo pływałem. Postanowiłem po maturze zdać kurs na ratownika i zaciągnąć się gdzieś na wakacje. Może niekoniecznie nad Bałtyckie, ale jestem pewien, że gdzieś w cieplejszych krajach z nieco mniej krnąbrną pogodą dobrzy pływacy z papierami są równie mile widziani. Zrezygnowałem z pracy w osiedlowym sklepie na rzecz własnego czasu wolnego. Pieniędzy nie potrzebowałem, rodzice dziani niekoniecznie, ale sam dużo nie chciałem.

x X X x

Pierwszy raz, który spowodował małe zamieszanie wydarzył się na długiej przerwie po trzynastej. Zrezygnowany pragnąłem jedynie wyrzucić książkę od matematyki za okno, gdy na horyzoncie zamajaczył się cień rudowłosego ratunku.