Ruh hastası demek çok kolay zor olan o ruh hastasının neler yaşadığını anlamaya çalışmak.
Kimsenin istiyerek psikolojisi bozulmaz. Kimse isteyerek o hale gelmez. İnsanı o hale getiren sevdikleridir. Biz güçsüz ruh hastaları sevdanın güzelliğinde kaybolup depresyonlarda boğuluyoruz. Bizim suçumuz tek bir kişiye adapte olmak tek bir kişiye ait olmak...
Yaşadığım acılar beni olgunluğa sürüklemedi sadece; beni ruh hastasıda yaptı. Herkesin" deli ya bu" dediği bir insan oldum. İntihar etmemi bekleyen bir ailem var mesela. Ben aşkın zararlarını yaşadım. Ben sevmenin zararlarını gördüm. Ama suç bende onda değil. Seven bendim ,o sevmiyorsa yapılacak ne varki?
Hayatınızı bir kişiye bağlamayın. İlişkileriniz olsa bile etrafınızda arkadaşlarınız olsun. Gittiğinde umrunuzda değilmiş gibi davranabilin. Henüz yolun başında bağlandığınızı hissediyorsanız ve karşınızdaki size değer vermiyorsa bitirinki ayrılma ihtimalinizde yanacak olan canınızdan daha az acıyı hissedin.
Biliyorum biri bize değer veriyor mu nasıl anlarız merak ederiz. Verdiği değerin ölçütünü en iyi biz biliriz aslında. Bir gülüşünden bir bakışından... Anlanmayacak şey değil arkadaşlar. Yok ben anlayamam diyorsanız bir gün çok derdiniz olduğunu söyleyin ve ona ihtiyacınız olduğunu.Israrla yanınıza gelmek istiyorsa size değer veriyor fakat umursamazca davranıyorsa maalesef vermiyor. Aşk bu test kadar basite alınabilecek birşey. Herşeyi anlamak çok basittir. Bunu anlamsızlaştıran bizleriz.
Sevgi sözcüklerine kanmayın. Bir insan ne kadar çok seviyorum diyorsa o kadar az seviyordur. Sevgi ulu orta söylenebilecek kadar basit değil. Önemli olan icraat. O senin için ne yaptı? Asıl önemli olan bu. Karşılıksız sevgiler ruh hastalığına sürükler. Özlediğinizde sarıldığınızda karşılık bulamadığınızı göreceksiniz. İşte o zaman hasta olmaya başlayacaksınız. Belkide kafayı yiyeceksiniz.
Ben kafayı yemedim. Ben üç senedir aynı boşluğun içinde kendimi yedim. Ben bu hale gelebilmek için senelerimi verdim. Ben sevgisizlikten değil güvensizlikten bu haldeyim. Çok güvendiğim bir insanı öylesine kaybettiğimde yaşamaya gücüm kalmadığını zannettim. Şimdi yaşıyorum ama kimseye güvenmeden. Güvenmek istesemde olmuyor paranoyaklaştım. Ben sevmeyi unuttum. Ben sevince daha güzel yazarım ama buraya değil ona yazarım. Ben duygusal biri olduğum için kaybetmedim. Ben duygularımı olur olmadık yerde açtığım için kaybettim. Kaybettim mi bilmiyorum. Sevilmiyorum;ruh hastasıyım. Belkide bu benim için güzeldir. Belkide delilik herşeyi unutturur. Umursamaz oluyorsunuz. Üzülünce başka birşey üzemiyor artık. Hayatınızda bir kez dahi olsa yerin dibine inin. Acılarınızı aylarca evinizde yaşayın,dışarı çıkmayın. Dışarı çıktığınızda artık hayat sizin hayatınız olmayacak. Herşey öyle değişecek ki siz bile şaşıracaksınız. Mesela birisi artık sizin şiirlerinizin süsü olmayacak. O zaman biraz acıyacak canınız;kelimeler kifayesiz kalıcak.
Ben solcuyum. Kiminin devrimi,kiminin darbesi oldum. Herkes bana savaş açtı. Kimse bende devrim olamadı. Çoğu birer soykırımdı..
