Zijn broer, de Badboy #1 #wattys2016

10.

~Max~

Versteend kijk ik naar Sofie. Hoe zo bewusteloos op de grond ligt.

"Zie je nou wat je gedaan hebt!" roept Mick. "Door jou ligt Sofie nu bewusteloos op de grond!"

Een traan rolt langs mijn wang naar beneden, een tweede traan volgt. Ik veeg ze ongezien weg en draai me om naar Mick.

"Míjn schuld? Ja, ik raakte haar waardoor ze viel, maar jij had niet dom moeten doen!" roep ik terug.

"Jongens, jongens, wat is er aan de hand?" vraagt onze vader, die ondertussen in mijn kamer staat. Mick wijst naar Sofie.

"We hadden ruzie, Sofie wilde ons uit elkaar halen maar mijn arm schoot uit en raakte haar." leg ik uit.

"Leg later nog maar verder uit wat er precies is gebeurd, we moeten haar eerst helpen. Als jullie haar op bed leggen, dan pak ik een glas water en paracetamol voor als ze weer wakker wordt." We doen wat onze vader vraagt en leggen Sofie op mijn bed. Ondertussen komt onze vader weer binnen lopen met het glas water en de paracetamol die hij op mijn bureau zet.

"Ga maar even naar je kamer, Mick, ik blijf wel even hier met Max." Mick knikt en loopt de kamer uit. "Het kan een tijdje duren voordat ze weer wakker wordt. Maar vertel, waardoor is dit gekomen?" gaat mijn vader verder terwijl hij de deur van mijn kamer dicht doet.

"Ik zette Sofie's tas neer en gaf haar een kus, ondertussen stond Mick in de deuropening. Hij maakte een stomme opmerking, en stond, zoals je net al zag, in zijn boxer. Ik werd boos en sloeg hem..." Ik kijk beschaamd naar beneden. "Sofie probeerde Mick en mij uit elkaar te halen, maar mijn arm schoot uit waardoor ze naar achter viel en haar hoofd stootte." leg ik uit.

"Oke, fijn dat je het verteld. Zal ik je even alleen laten?"

"Dat zou fijn zijn." antwoord ik mijn vader. Hij knikt en loopt mijn kamer ook uit.

"Alsjeblieft Sofie, word wakker. Als je me kan horen, je bent een super lief, aardig en knap meisje, toen ik je leerde kennen wist ik niet dat ik zo snel van je kon houden. Nu weet ik dat wel, ik hou van je Sofie." Ik laat haar hand los, die ik blijkbaar al die tijd vast had. Op de klok zie ik dat het al half tien is, ik loop naar beneden en zeg dat ik naar bed ben.

Eenmaal in mijn kamer aangekomen kleed ik me om in mijn boxer. Ik til Sofie op en haal het dekbed onder haar vandaan, ik leg haar weer neer en ga naast haar in bed liggen. Nadat ik de deken over ons heen leg, sla ik een arm om haar heen en hou een van haar handen vast.

"Word alsjeblieft wakker, Sofie. ik hou van je." fluister ik nog voordat ik in een droomloze slaap val.

----------------------------

Inspiratie begint terug tekomen :)

Hoe denken jullie dat het afloopt met Sofie?

-Lynn