The Spirit Catcher

Chapter 23: Epilogue (the end of all)

Chapter 23: Epilogue (the end of all)

Pero napahinto kami sa pag-atake ng biglang tumayo si Xian na naka yuko

Bigla kaming nanigas sa kinatatayoan namin ng ini-angat niya ang paningin niya... A-ang asul niyang mga m-mata ay walang emosyon nakatitig sa amin

Naglaho narin ang sugat niya sa likod.. Naglalakad siya patungo sa amin.. tanging ang paglakad nalang niya ang naririnig namin sa loob ng arena... naglalakad siyang walang emosyong nababakas sa mata...parang wala siya sa kanyang sarili

Isa-isang bumabagsak ang kalabang nadadaanan niya, i-imposible

Tinaas niya ang kamay niya at doon kami napatigil----- l-lumalabas ang mga kapangyarihan namin---lumalabas ang anyo ng kapangyarihan namin...parang hinihila niya ito,, pati na rin sa taong manunuod... iba't iba ang anyo ng kapangyarihan namin

Ngunit nabigla kami ng may tatlo katao ang biglang sumulpot at hinarangan si Xian
.....a-ang mga l-legendary s-spirit catcher...nandito

Si Reiku.. ang haring Louien... at isang Nakamaskarang babae----- sila...ang mga Legendary sa era na ito

Napupuno na ang arena ng mahiwagang puting paru-paru dahil sa mga l-legendary-----sa kanila

Pinalibotan nila si Xian... at parang may ginagawa silang kakaibang orasyon.... nanlaki ang mata kong nakatingin kay Xian

Itinaas nito ang kamay niya....
.. naghalo-halo ang kapangyarihang nakikita ko, pinapalibotan na siya ngayon ng mahiwagang puting paru- paru

H-hindi maari t-to si Xian ay isang legendary spirit catcher

Pinakawalan nito ang halo-halong kapangyarihan niya-----patungo ito sa ibat-ibang direksyon... ginamit ko ang kapangyarihan ko para mapigilan ito....pero hindi nito kaya

W-W-ala na k-katapusan na namin i-ito... pumikit nalang ako at hinintay ang pag-tama nito sa akin----sa aming lahat sa arena

Pero nagulat ako... s-si X-Xian g-ginamit n-niya ang kapangyarihan n-niya ang asul na apoy.... ginamit niya ito... ginamit niyang sheild sa lahat ng tao.... ginamit niya laban sa sarili niyang kapangyarihan....

Hanggang nakarinig kami ng matinding pag-sabog... Napalingon kami k-kay X-Xian---- s-sumabog ang k-kapangyarihan n-niya... napapalibotan na siya ngayon ng mga mahiwagang puting paru-paro...
... n-naka-handusay siya sa s-sahig

...dahil yun sa sobrang kapangyarihang ginamit niya... agad namin siyang pinuntahan... sana walang masamang nangyari kay X-Xian

..pero na-unang dumating yung nakamaskarang babae.. Niyakap niya si Xian at humagulgol ng iyak, hindi ko alam pero n-naiiyak r-rin ako

A-anak k-ko, a-anak g-gumising ka!!" sigaw niya habang humagulgol sa iyak... niyakap rin siya ni haring Louien at..... bigla nalang na-alis ang maskara niya at tumambad sa amin ang m-mukha ng r-reyna... si reyna Yvone at si Haring Louien!!!.. ayon sa narinig ko may nawawala silang anak,, at ito sila ngayon k-kayakap s-si Xian ang nawawala nilang anak.... ang ipinagbabawal na bunga------hindi pwede magmana ang anak ng kapwa legendary ng kanilang kapangyarihan----at namana ni Xian Cradse yun

M-Mama, p-pap~a s-o-rry.........
h-aha~hk.. n-nak-i-t~~ a k-ko~ r-r~in .... k~k~..ayo.....p~pat-awad~ m-mahal.... k-ko kayo" rinig naming sabi niya s-sa huli n-niyang hininga.. n-nagawa pa niyang p-punasan a-ang l-luha ng kanyang ina

3rd Person's POV

Nakatingin lang si Reiku sa babaeng nakahiga sa arena at yakap yakap ng reyna at hari---at lahat ng nasa arena ay umiiyak gaya ng reyna

dahil na rin kasi kapag ang isang legendary ay umiyak,, yung makakarinig ng iyak nila ay iiyak rin

Ako inaamin ko nagka-gusto ako sa babaeng ito, simula nung una naming pag kikita" sa isip isip ni Reiku,, hindi ito umiiyak pero kita mo ang lungkot sa mukha niya

Akala ko aabot ka sa dulo ng palarong ito" napa-iling iling nalang si Reiku sa na-isip niya.. tama gusto niya si Xian ang ipinagbabawal na bunga---namana niya ang kapangyarihan ng kanyang ina at amang kapwa Legendary Spirit Catcher....

Naalala ko nung bata pa tayo madalas tayong maglaro ng ating kapangyarihan,, hanggang sa mawala ka, hinanap ka namin pero di ka nakita, at ito mga nagtagpo tayo sa arena, tinago mo pa ang kapangyarihan mo para di ko maramdaman, ang masakit lang eh hindi mo na ako kilala" ngumiti ng masaklap si Reiku "at ito nga w-wala ka n-na Diel Lou Primrose" pagpapatuloy niya at umagos na nga ang luha niya..

100 years later~~~~

Ahhm, nasaan ba ako? at bakit madilim dito?

Itinulak ko ang nagtatakip sa kinahigaan ko,, sa kabutihang palad na buksan naman ito

Huh? kabaong? bakit ako nasa isang kabaong? agad agad akong tumayo,, nandito ako sa isang garden na punong puno ng bulaklak... atsaka ano ba tong suot suot ko? isang kulay violet na gown na may pagka purple

Sino ba ako?
.
.
.
.
.

.......................THE END.......................

======================================

Sorry kung bitin!! ... please follow me.. leave a comment or message me on my wattpad account kung may irereklamo... hehehe

author: sakura_gendiel_frost

like and comment