Together With Sirius Black!? ✔

Vertrouwen

Ik stond om half 8 op. Vandaag is het weer maandag. Ik pak mijn tas die ik de vorige avond heb klaargezet. In tegenstelling tot mijn kleren. Die moet ik nog uitkiezen.

Ik loop naar mijn kast en haal er ( zoals gewoonlijk ) een zwarte ripped jeans en een shirt van Nirvana uit. Onder in de kast staan mijn schoenen.

Hmmm, allstars of dr Martens?
'Ik zou dr Martens doen en dan de paarse versie. Die staat leuk bij je shirt!'

Ik ben het nog steeds niet gewend om een stem in mijn hoofd te hebben, dus schrik ik me weer kapot.

'Bedankt voor je hulp Hope, maar kan je me de volgende keer wat minder laten schrikken?'

'Zal ik doen Luna. Veel succes op school.'

Ik pak mijn paarse dr Martins en kijk op de klok. Shit! Het is al 8 uur. Ik trek snel mijn schoenen aan en ren naar de grote zaal. Ik zie Lily om zich heen kijken. Als haar ogen bij mij aankomen, wenkt ze me snel en schuift een stukje opzij.

'Wat ben je laat!' 'Ja, sorry. Ik moest mijn kleren nog uitzoeken.' Lily trekt haar neus op. 'Doe dat dan ook gewoon de avond van tevoren. Dat scheelt je een hoop tijd!' Ik rol met mijn ogen. Die meid moet ook altijd weer gelijk hebben. 'Maar by the way, zoals je ziet is er geen ontbijt meer, maar ik heb een paar cupcakes voor je bewaard.'

Ze haalt uit haar zakken van haar gewaad 2 cupcakes tevoorschijn. Eentje met chocola en eentje met aardbei. Ik voel dat ik begin te kwijlen. Snel pak ik ze aan en begin te eten. Nou ja, ik weet niet of ik het echt bepaald eten kan noemen. Het is eerder naar binnen proppen.

Lily kijkt me vies aan. 'Luna, eet normaal!' Ik kijk haar quasi verdrietig aan. 'Sorry mama.' Zeg ik met een pruillipje. Lily rolt met haar ogen en staat op. Ik ben inmiddels ook klaar en samen lopen we naar de eerste les.

'Luna, voordat ik het vergeet te zeggen, vertel niets over dat je een wolf bent aan je vrienden. Zelfs niet aan Sirius.'

Ik schrik me weer te pletter. Lily kijkt me vreemd aan. Ik geef haar een glimlach als betekenis dat alles goed is en beantwoord Hope.

'Zal het onthouden.'

Diep vanbinnen voel ik me schuldig dat ik Sirius niks mag vertellen, maar stiekem weet ik dat dit wel het beste voor hem is.
Als de lessen zijn afgelopen ga ik op zoek naar Remus. Hij zit weer op de bank in de leerlingenkamer. Ik kijk om me heen of ik de anderen zie, maar die zijn er niet. Ik tik Remus op zijn schouder en hij kijkt om.

'Oh, hoi Luna. Ben je er klaar voor, dan kunnen we naar professor Perkamentus gaan.' Ik knik ter bevestiging. ' Ja, ik ben er klaar voor.'

Remus staat op en legt zijn boek op tafel. Samen lopen we het portret gat uit. Ik voel me nog steeds schuldig dat ik Sirius hier niets over mag vertellen. Ik weet zeker dat ik hem kan vertrouwen!