'' Sevmek için karşındaki kişiyi illa ki çok uzun bir süredir tanımak gerekli mi?'' dedim son bir umutla. Onun tek yaptığı ise başını anlamsızca iki yana sallamaktı.
'' Belki de karşındaki kişi senin için doğru değildir.''
'' Ya doğru olduğuna inanıyorsam.'' titrek çıkan sesimi kontrol edemememin sebebini kendimde bilmiyordum.
Tek yapması gereken beni sevdiğini söylemesiydi belki de.
'' Ya karşındaki kişi başka birini seviyorsa. O zaman ne yaparsın Serenay.???''
Yutkundum. Hala o mu vardı kalbinde. Hala...
'' Eğer onu seviyorsam... vazgeçmezdim..''
Ben mal gibi gözlerimden düşen o bir damlaya izin vermiştim. Beni sevmediğini yüzüme haykıracak demiştim içimden. Yeniden acı çekmeye başlayacağım. Yeniden mücadele vereceğim onu kazanmak için. Belki de hiç...
Ama hissettiğim tek şey yanağımdaki sıcak baskıydı. Gözyaşım onun parmağına kayarken kulağıma fısıldadı.
'' Eğer gerçekten seviyorsan savaşmaya değer Serenay gerçekten değer... ''
