Selesai je sesi soal jawab tu BTS terus pergi belakang pentas. Jungkook jalan kat belakang jimin. Tibe2 Jimin pusing menghadap die.
"Kau cakap ape tadi?". Jimin pandang die tajam.
"Cakap ape? Mane ade aku cakap ape2!".
"Mungkin aku pekak. Tapi eun tak. Mintak maaf ngn die. Sekarang". Jimin cuba berlembut. Malas die nak naik suare.
"Perlu ke? Blah la". Jungkook smirk. Sengaje die langgar bahu Jimin.
"Jangan ckp aku tak tegur. Aku dah pesan awal2". Jungkook senyap. Die smirk.
"Managernim. Eunjin mane?". V tanye.
"Die dah balik. Die cakap die nak melawat ibu die". V macam pelik. Melawat ibu die? Bile Jimin dengar je, die macam dapat tangkap. Terus die berlari keluar dari hotel tu tanpa tinggalkan pesan pun. "Jimin!!". Suga panggil die tapi sengaja die abaikan.
*******
Jimin termengah mengah. Die stop dan ambik nafas kejap. Dengan tak sengaje die terpandang kanan dan nampak eunjin berdiri menghadap satu bangunan. Badan die yg dari tadi membongkok terus berdiri tegak dan jalan perlahan dekat gadis tu. Seraya die berjalan, gadis tu pun meluru masuk ke dalam bangunan. Jimin boleh nampak yang langkah gadis tu mcm lemah. Seakan akan die cuma heret kaki die. Die ikut gadis tu dari belakang.
Bile jimin mule menapak dalam bangunan tu die perasan yang ade banyak gambar orang dalam bangunan tu. Frame gambar yang dikalung kan dengan bunga dan satu tembikar di tepinya tersusun rapi dalam kabinet cermin. Jimin macam dah dapat agak. Die terus ikut eunjin sampai la dekat satu ruang legar yang agak besar. Dekat situ die nampak gambar ibu eunjin yg dikalungkan dengan bunga. Serta merta eunjin berhenti sambil menghadap gambar tu. Macam tu jugak dengan Jimin. Die cuma perhati di sebalik dinding.
Die dapat dengar yg eunjin mengeluh. Gadis tu duduk dan bersandar dekat dinding sambil peluk kaki die.
"Omma..eun penat la. Eun tak cukup kuat ke? Knpe semua orang benci eun? Kookie pun dah tak nak percaya eun. Dulu eun fikir kalau omma takde, kookie boleh ganti. Tapi eun dah silap. Kalau dulu eun rase berat sangat nak tinggal kan dunia ni..sebab eun dah janji dengan kookie yg eun nak kekal dgn die..tapi sekarang eun rase tak sabr pulak nak pergi. Omma tinggalkan eun sbb omma benci eun jgak ke?". Perlahan die pandang gambar tu.
"Omma...". Suare die dah ketar. Sekarang baru die sedar, die cuma cakap dengan sekeping gambar. Baru die sedar yg dah takde orang nak dengar keluhan die sekarang. Die mengeluh berat. Air kat mata die dah gugur laju. Die tunduk tutup muke dan peluk kaki die. Die menangis semahu mahunye. Teresak esak. Mungkin ni la perasaan die selame ni.
Jimin dengar setiap ape yg eunjin cakap dan die dengar eunjin menangis. Die dongak dan mengeluh. Tak lame lepas tu die pergi dari situ.
Eunjin pantas bangun dan kesat air mata die. Jujur dalam hati die, die benci menangis. Die benci perasaan yg die rase sekarang. Terus die berjalan keluar dari tempat tu. Tapi langkah die terhenti bile die nampak Jimin kat luar bangunan tu. Perlahan je die jalan sambil tunduk dan lalu tepi Jimin. Terus tangan gadis tu ditangkap Jimin. Serta merta langkah eunjin stop.
"Dah?". Jimin pandang gadis tu dan eunjin pun same. Entah knpe bile die pandang muke lelaki tu, perasaan tu dtg balik. Laju air mata die jatuh lagi. Jujur dalam diri Jimin die tak sabr nak peluk gadis tu. Perlahan die tarik gadis tu dalam pelukan die.
Gadis tu menangis dekat dada die. Die tak kisah asalkan eunjin puas. Sekali lagi die teresak esak. Jimin peluk die erat. Biar gadis tu tau, masih ade orang yang lindungi die dan sayang die sepenuh hati. Atau lebih kepada cinta.
S K I P
Perlahan pintu bilik tu dibuka. Eunjin senyum dekat CEO tu.
"Come. Have a sit". Terus eunjin tarik kerusi tu dan duduk. "Yes Shan eunjin?. Ade ape2 yg boleh sy tolong?".
YOU ARE READING
Hanya Dia...
Fanfiction"Sebab kau, aku kene tanggung rindu yg lame..eun..jujur dalam hati aku, aku sayang dan cintakan kau" -jungkook- "Aku pun tak tau sejak bile. Tapi perasaan tu datang tibe2. Mianhe eunjin..saranghae" -Jimin- "Bagi oppa peluang utk bahagia kan eun..unt...
