In love with Time?

2.

'Papa, hou je dan niet van mij?' zei ik bang in afwachting. 'Neen, ik ken je toch helemaal niet.' zei mijn vader lachend. 'Maar u moet van mij houden! Ik ben je dochter, jij hebt mij gemaakt.' zei ik boos. ' Je kan me niet dwingen om van je te houden! Ga weg! Praat nooit meer met me.' zei mijn vader kordaat. Ik barste in tranen uit... Ik stond in een gebergte de zon scheen maar opeens begon het hevig te onweren. Ik wandelde naar de top van de berg en ging zitten op de rand. Opeens verscheen mijn vader en ik schrok recht. Hij keek me woest aan. Hij nam een aanloop en kwam op me afgeremd ik stond stokstijf. Het leek of ik aan de grond vast was genageld. Mijn vader kwam dichter en dichter. Er ging van alles rond in mijn hoofd. Het was te laat. Hij duwde me van de meters hoge berg. Ik ga dood. Er was geen enkele kans dat ik ging overleven dus deed mijn ogen dicht en wachten op het moment van neerstorten. Ik kneep mijn ogen dicht maar het vallen bleef maar duren... Ik deed mijn ogen open en zag dat iemand zijn armen rond me heen had. Ik was bang. 'Rustig maar, bij mij ben je veilig.' zei een honing zachte stem. 'Huh? Waar ben ik? Ben ik dood? Wie ben je?' vroeg ik beangstigend. 'Ik ben stevie' zei ze terwijl ze me losliet en langs me kwam zitten. 'Maar, maar ben ik niet dood?' vroeg ik stotterend. 'Nee, je bent niet dood doe maar rustig.' zei het meisje met de helder blauwe sterren hemel in haar ogen. 'Hoe komt dat? Ik viel van een meters hoge berg.' legde ik uit. 'Ik ving je op Ally' zei ze in alle kalmte. 'Waarom?' vroeg ik terwijl ik in haar fonkelende ogen keek. 'Omdat ik van je hou' vertelde ze terwijl ze dichter en dichter bij men gezicht kwam. Onze neuzen raakte elkaar aan. Ze rook naar vanille en haar huis was zo zacht. Ze nam mijn hand vast en onze lippen kwamen dichter en dichter bij elkaar. Opeens werd alles donker, het begon te bliksemen en stevie verdween... De palmbomen en het strand verdween. In de plaats kwam een donker bos. Er verscheen een jager en opeens veranderde ik in een hert. Tot mijn grootste angst kneep ik mijn ogen toe en hoorde een geweerschot. Ik werd zwetend wakker. Oeff het was een droom. Ik snap er niks van. Net toen alles goed ging veranderde mijn droom in een nachtmerrie. Zou mijn droom gaan over het boek? Ik keek op mijn gsm om te kijken hoe laat het was 02.48 AM. Ik deed mijn nachtlampje aan en nam het boek. Op de kaft van het boek stond een zandloper en de randen waren sierlijk versierd met de zelfde stenen als in de ketting. Dat had ik daarvoor nog niet opgemerkt... Dat meisje van in mijn droom was zo mooi... Ze had van die helder blauwe ogen en lang zwart golvend haar. Ik bladerde wat in het boek tot ik een spreuk tegen kwam met een recept. Voor het recept had je niet veel nodig... Regenwater, zout en een haar van jezelf. Dat is makkelijk bedacht ik bij mezelf. 'Laten we door de tijd gaan reizen.' juichte ik. Nu nog de spreuk. Ik volgde elke stap op. Ik deed de ketting rond mijn hals en ging voor de spiegel zitten in 'kleermakerszit'. Ik dronk het vieze drankje op. Voorzichtig stak ik twee witte lange kaarsen aan en zei ik de spreuk.

*Tijd, tijd, tijd te kort.

Ik draai de klok terug tik tak tok.

 Ik reis naar het verleden

zonder het iemand te laten weten.

Zwijg er over het is ons geheim,

Zo krijgt niemand ons klein. *

-------------------------------------------------
Heyyy
Hoe vonden jullie dit hoofdstuk?
Zou de spreuk werken? Zal ally stevie ooit nog terug zien en hoe zit het met haar vader?

Vote
Comment en share! ❤
Bedankt voor het lezen