"This is your last chance Adam" ibinagsak nito sa harap niya ang isamg folder. Naglalaman iyon ng titulo ng resort niya "ito na ang huling bahagi ng mana mo. Mess it up and you will lose everything. Pasalamat ka at ibinigay ko pa 'to sa 'yo"
Umismid siya "pasalamat? Akin 'to Kuya" ipinakita niya pa dito ang folder matapos damputin iyon "wala akong dapat ipagpasalamat sa 'yo"
"Aba tarantado ka talaga a-"
"Mana sa 'yo" 'yun lang at nilayasan na niya ito.
He went to the near coffee shop and scan those papers. Casa Valentina. He sigh heavily. To sell the property is the first plan he have, but he's afraid he cannot sell the property. That's his parent's haven. Doon din siya lumaki at puno ng masasayang alaala ang resort na iyon.
He smiled and shook his head. His mother knew him well. Sa kanya nito ipinamana ang Casa Valentina dahil alam nitong hindi niya pababayaan iyon.
He sip his coffee and close the folder. He just realized it's all that he have. Alam naman niyang tototohanin ng kapatid ang banta. He have this one shot and he could'nt mess it up. Hindi siya tutulungan ng kapatid niya pag nagkataon.
Malaki ang galit nito sa kanya dahil sa kompetisyong namuo sa pagitan nila. He's the favorite son while Raiko is the left alone and his father always compare them. He just got his shot when their parents died because of a plane crash. And then he messed it up all. He lost Becca and everything was gone. Maging ang totoong Adam. He stopped reminiscing when his phone rang.
"Dont messed it up Adam. That's the only memory of mom and dad" a text from his brother says. He want to say 'he wont' but he choose not to reply. Then a follow up message came and it says "i have a meeting from an investor tommorow. Ikaw na ang humarap. Dapat masanay na sila na ikaw na ang magpapalakad ng resort. Just to tell you palugi na ang Casa. And the only reason why it still operating is because of some sentimental reasons. Ibangon mo"
Ilang beses siyang napakurap. Casa Valentina is falling down? Bakit hindi niya alam? Is it because he messed up and no one manages it well? Damn! It cant be.
Another text from Raiko came and it says "dont you ever think that i did this for you. It's for mom" napangiti na lang siya doon. Damn Raiko Adamson Cordova Aragon.
He bought a bottle of vodka before he left the convinience store and drink it on the way to the resort. One reason he was thankful of having that property is because he sold his condo and rent an apartment but he was'nt able to pay it. Ayun at pinalayas sya. He's miserable like fvck. Good thing he has a resort to stay.
Kotse niya na lang ang meron siya at kauntig pera. Nalulong nasiya sa sugal at kung ano pa.
He easily get in when the guard recognized him. He felt that happy feeling of being home. Ilang taon na din siyang hindi nakapunta doon at napakasarap sa pakiramdam. Bumaba siya ng sasakyan at hindi gaya ng inaasahan niyang matiwasay siyang darating doon ay iba ang nangyari.
Nabitawan niya ang bote ng vodka habang nakanganga na tinitingnan ang kotse niyang basag ang windshield dahil sa bato tumama doon.
"Patay.." he quickly looked at the little boy who made that mess.
"Anong ginawa mo?!" Tarantang sigaw niya sa bata habang pinapasadahan ng tingin ang kotse niya.
"Sorry po!" Tarantang sigaw din ng bata bago lumapit sa kanya. Pinasadahan niya ito ng tingin.. nagtaka siya ng may mabuhay na damdamin sa puso niya. Suddenly he felt good.
Or it's because the kid knows how to take responsibility. sa ibang bata siguro ay tumakbo na iyon. But the kid choose to stay. Bakas ang takot dito ngunit hindi noon natakpan ang amusement ng bata.
"Sorry po, sumabit po kasi yung ball ko sa tree" itinuro nito ang puno kaya napatingin siya doon. May nakasabit na bola sa puno at dalawang tsinelas. Napatawa siya. "Binato ko po ng slipper so it would fall kaya lang sumabit din yung slipper ko. So i throw a stone kaya lang your car dumating sir kaya natamaan"
"It's ok kid" tumayo siya at ginulo ang buhok nito "where are your parents? I'll drop you home"
"Nasa work pa po si mommy sa loob" itinuro niya ang main restaurant ng Casa "pwede po you help me with my slippers muna?" Nag puppy eyes ang bata kaya natawa siya. Kinuha niya ang bola at tsinelas nito na 'Di naman kataasan.
The kid hold his hand while they walk. He suddenly felt good. Tila nawala ang kalasingan niya doon. There was a joy in his heart that he cant explain.
Dinala niya ito sa restaurant at naupo sa isang mesa doon. Panay ang bati dito ng mga staff na ikinatuwa niya. Panay din ang asikaso sa kanila dahil sa siya ang may ari ng Casa ngayon. Raiko gave them the memo.
"Ano pong pangalan mo?" tanong ng bata sa kanya ng makaalis ang waiter na kumuha ng order nila.
"Adam Aragon, im the owner of this resort. Ikaw?" Naaliw na sagot niya.
"Rebel Padilla po. Rebreb po tawag sakin ng mommy ko. Kilalang gwapo ng mga guest dito. Wala pa kong na-o-own pero paglaki ko yayaman ako" sabi nito at uminom ng tubig. Natawa siya, the kid has a dream. That's good.
"Ano bang pangalan ng daddy mo?" Nakucurious na tanong niya
"Depende sa mood ng mommy ko" nagkibit balikat ito. Ilang minuto niya pa lang nakakausap ito pero nakakailang beses na syang tumatawa. "Pag good mood siya gwapo,macho lahat po ng term sa gwapo. Pero pag wala kaming pera hudas, barabas, hektas" napahagalpak siya ng tawa.
"E 'yung mommy mo anong pangalan?"
"Si Rebecca Padilla po"
And his jaw popped open.
