la douleur exquise ✘ bucky

[5/20]

sevgili günlük;

dün annem bana terapi saatlerimin neden arttığını sordu. ona gerçeği söylemek istedim, sadece terapistimin korkunç kırmızı koltuğunda sorunlarımdan kaçabildiğimi ve buna ihtiyacım olduğunu itiraf etmek istedim ama yapamadım. yalnızca bir süre yüzüne boş boş baktım ve başımı iki yana salladım. kendimi her şeyi anlatacak kadar hazır hissetmiyordum.

bay stark haftada üç gün geliyor ve bu sürede ona kendimi fark ettirebilmek için her şeyi yapıyorum. sorduğu sorulara daima ilk ben cevap veriyorum ve çoğunlukla cevabım doğru oluyor. ama nedense içimden onun favori öğrencisi olmadığım hissini atamıyorum.

sanırım bu bir alışkanlık. ben kimsenin en sevdiği olmadım hiç.

bazen bu saçmalıktan vazgeçmem gerektiğini hissediyorum. emin olamadığım hislerimi içime gömmeli ve nasıl yaşıyorsam öyle devam etmeliyim. matematiğin de canı cehenneme.