Bruses (Squad Fanfiction)

Chapter 8

Joost pov

Na 3 uur reizen komen we aan in de aangewezen stad. Het lijkt op Rotterdam. 'Wat moeten we hier?' Vragen Jeremy en ik. 'Ik weet dat Samar vroeger met haar ouders en broertje in Rotterdam woonde, ik weet alleen niet waar.' 'Dan kun je toch haar ouders bellen?' Vraag ik en Romy schud haar hoofd. 'Samar haar ouders zijn omgekomen bij een ongeluk toen ze in het vliegtuig zaten naar de Antillen voor familie bezoek, zij en haar broertje Yoran van 12 hebben het ongeluk overleeft. Ze wonen nu in een pleeggezin. Die weten niet wat ze heeft meegemaakt en..' 'I'm a angel with a shotgun, fighting till..' Klinkt het uit de kontzak van Romy 'Ik word gebeld. Wait a minute.' Romy loopt weg en we horen een deel van het gesprek:
'Romy Stapert.'
'...'
'Waar zei U?'
'...'
'Mag ik weten wie U bent en hoe U aan mijn nummer komt?'
'...'
'Hoelaat zei U?'
'...'
'Oke, half 1 op het plein bij Rotterdam Centraal dus?'
'...'
'Oke, ik kom alleen.'
'...'
'Oke, tot zo dan. Dag.'
Ze komt terug en gaat op een bankje zitten. 'Een anoniem persoon belde mij, hij heeft tips over de vermissing van Samar. We hebben afgesproken hier maar hij wil alleen mij spreken. Ik bel jullie als er wat gebeurt. 'Is goed, wij staan in het station bij de starbucks.' Langzaam lopen Jeremy en ik het station in. Ik kijk achter me, naast Romy zit een man van rond de 20. Ze schudden de hand en de man begint te praten, Romy typt alles in haar telefoon. Even later begint mijn telefoon te trillen: Romy appt alles door naar Jer en mij, slim! Ik zie de man weglopen en Romy wuift dat we moeten komen.

Romy pov

Ik zit op het bankje en de wind waait door mijn bruine haar. Ik kijk achter me en zie de jongens in de starbucks zitten, Joost knikt en ik draai me weer om. Er komt een lange jongen aanlopen van ik denk rond de 20, blond haar, bruine ogen, op me aflopen. Hij gaat naast me zitten en kijkt me aan. 'Mijn naam is Harm, jij bent Romy zeker.' Ik knik en schud zijn hand. 'Dus jij had misschien tips over de vermissing van mijn beste vriendin?'. Harm knikt. 'Ik ken Samar, ze woonde dichtbij me toen ze nog in Rotterdam woonde. Waarschijnlijk ken ik haar iets minder goed als jij maar ik denk dat ik kan helpen. Samar heeft veel herinneringen hier zoals haar oude huis en haar oude favoriete speeltuin waar we samen speelden. Na dat ongeluk heeft ze, ik denk niet dat ze dit vertelt heeft, naast haar ouders gelegen en gezien hoe haar vader zijn laatste adem uitblies. Ze is samen met haar moeder en broertje naar het ziekenhuis gebracht waar haar moeder langzaam stierf. Ze was eerst op de goede weg maar zakte volledig inmekaar en ondanks de goedwerkende medicijnen hield haar hart er tijdens een operatie mee op. Ze heeft met haar broertje eerst bij mij gewoond en na 6 maanden werd ze opgenomen in een pleeggezin in Groningen waar ze nu woont.' Ik zucht. 'Dat heeft ze me inderdaad nooit vertelt. Het is mij nooit opgemerkt dat er wat was.' Harm neemt een slok koffie, staat op en geeft mij een briefje met een telefoon nummer erop geschreven. 'Hier, mijn nummer. Bel me als je hulp nodig hebt, ik bel jou als me wat naarbinnen schiet. Het spijt me, maar ik moet gaan. Mijn vriendin is ziek.' Ik knik en we schudden nogmaals elkaars hand. 'We houden contact.' Ik knik en loop naar het station waar de jongens ondertussen buiten staan. Jeremy stopt een sigaret tussen zijn lippen, graait naar een aansteker en steekt hem aan. (A/N in het echt rookt Jeremy niet maar hey, fanfictions^^). Jer blaast rook uit en kijkt me aan. 'En?' 'Check je telefoon vriend.' Zeg ik sip. *nadat ze het verhaal van Samar dr ouders vertelt heeft* 'Ik heb al die tijd niks gemerkt,' snik ik. 'Lekker kut vriendin ben ik.' Mijn telefoon begint weer te trillen.
'Romy Stapert.'
'GODVERDOMME ROMY WAAR BEN JE.'
'Jij ook hallo pap, ik ben opzoek naar Samar.'
'WAT?! WAAR BEN JE NU DAN IN GODSNAAM?'
'In Rotterdam met Joost en Jeremy.'
'GODVER! KOM NU TERUG JIJ.'
'Nee. Ik ga Samar vinden, je bent toch morgen een week weg. Doei pap.'
'JIJ VERDOMD KI..' *biepbiepbiep*
'Mn pa die wss weer aan de drank zit,' huil ik. 'Ik wil niet naar huis zonder Samar. Ik wil uberhaupt niet meer naar huis.' Jeremy komt naast me staan en geeft me een knuffel. 'Als we Samar gevonden hebben, zorgen we ervoor dat je niet naar huis hoeft oke?' Ik knik en veeg mijn tranen weg terwijl Jeremy nog een trekje neemt. 'We zullen naar dat bos moeten waar de speeltuin zat. Ik weet waar dat is, volg mij.' We lopen naar de metro en gaan zitten op een bankje.

Harm pov

Ik gooi de schuurdeur open, het voelt goed om is gemeen te zijn. 'Ha..Harm, laat me alsjeblieft.' Huilt ze. Ik lach en kijk haar aan. 'Nee, je hebt mij vroeger genoeg dingen aangedaan dus die krijg je nu terug.' Mijn hand haalt uit en raakt haar wang. Daarna geef ik haar een stomp. Ze valt naar achter op dr matras en ik gooi een appel naar haar. 'Als je je nog een keer verdzet' Ik graai in mijn zak en haal er een zakmes uit. 'Dan zorg ik er persoonlijk voor dat je hier niet levend wegkomt. BEGREPEN?' Ze knikt angstig en ik gooi de deur weer dicht. 'Harm heb je drinken?' Hoor ik achter de deur. Ik doe de deur open en gooi een flesje water naar binnen. 'Dit is voor de hele dag verdomme.' Ik draai het slot om en loop via de achterdeur naar binnen de woonkamer in. Ik zie haar kijken, die arme meid. Ze zal verdomme boeten voor wat ze heeft gedaan tegen mij en mijn familie. Ik neem een slokje koffie en ga rustig verder lezen in mijn boek. Je komt hier niet meer weg, Samar.

A/N NOG EEN HAPPY NEW YEAR, SORRY DAT HET HOOFDSTUK LAAT IS! IK HEB TOETSWEEK KOMENDE WEEK DUSJA.. SORRY. #LIEFDE!
Oja de personen in dit boek zijn Romy en Samar, twee goede vrienden van mij! Het acc van Romy is TeVeelRomy en Samar is XaltijdXsamarX!!
Later<3