Lea's POV
It's been 3 years since that day. The day wherein nagalit ako dahil mahal niya pa rin ako. Sa sobrang galit ko, I didnt know na naging makasarili ako. Ni hindi ko man lang siya binigyan ng isa pang chance para mag-explain. Ni hindi ko siya pinakinggan. Binulag ako ng galit ko.
And even worst, nawala siya dahil galit ako sa kanya.
Im now walking towards his grave. With flowers and a picnic basket. I laid the picnic blanket near his grave and place the foods.
I put the flowers near his grave. sHe touched it.
"Hi Boo!" Tears started to fall from her eyes. "Its been three years. Three years na pero.... pero hanggang ngayon, nakokonsensya pa rin ako. Hanggang ngayon, hindi parin ako makatulog dahil nagui-guilty ako. Hanggang ngayon, nagsisi parin ako sa ginawa ko. Pakiramdam ko, ang sama-sama ko. Pakiramdam ko hindi dapat ako patawarin. Wala naman kasing kapatawaran yung ginawa ko eh. I don't deserve forgiveness. I always ask myself bakit ang tanga-tanga ko para... para hindi ka pakinggan." Then she cried a lot.
"Tsaka ko na lang kasi nalaman na.... na.... n-na..... that was a set up. Yung nakita kitang naghahalikan sa babaeng yun, I was too dumb because I didn't let you explain. Huli ko na lang nalaman na, she was too obsessed to you kaya ka niya sinet-up. Im sorry boo. B-but i know na hindi na natin mababalik. Im so sorry." Then she felt the wind rushing.
"I'll see you again when time comes. At doon, wala nang sisira sa atin. Doon na ang forever natin."
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
End! Hahaha! Happy New Year!
-Brie ♥
![](https://img.wattpad.com/cover/45888927-288-k156160.jpg)