Derler ki zaman her şeyi iyi edermiş, zamanla her şey unutulur gidermiş... Sen benim en unutulmaz yanım, sen benim en güzel zamanım... İnsan sevdiğini unutur mu? Kalbini unutur mu? Ben seni kalbim durduktan sonra bile seveceğim bayım...
Sen bana santimetrelerce yakınken, kilometrelerce uzaktın. Sen bana şahdamarım kadar yakınken, dünyanın öbür ucu kadar uzaktın. Gözlerine bakmaya doyamadığım adam, kokusunu içime çekmekten usanmadığım adam, kirpiklerine aşık olduğum adam...
Yarayla alay eder yaralanmamış olan, sevgiye doyamaz çok sevmiş olan... Yalnızken severdi beni, çünkü sevecek kimsesi kalmazdı. Etrafında yüzlerce insan olduğu halde yalnızlığın dibindeydi o. Sadece ben varolacaktım yanında, sadece ben olacaktım, sadece ben olmuştum ancak onun tapılası gözlerini kör etmişlerdi, görmüyordu. Onun tapılası kalbini dondurmuşlardı, sevmiyordu...
Seven insan vazgeçmez diye öğrettiler bize. Aylar geçse de yıllar geçse de vazgeçmeyeceğim sevmekten seni. Sadece, sadece bekleyeceğim. Sabırla bekleyeceğim...
Günler geceler geçmiş kaç tane hiç anlamadan, vücudum seni özlemiş hayal etmiş hiç durmadan. Doğru yanlış hiç anlamam, ruhumu sana sattığımdan...
Güzeller sevilmez, insana sevdiği güzel gelir. Sen benim dile getiremediğim, kelimelere dökemediğim en güzel yanımdın. Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor...
Seni seviyorum.
