Mijn vertrouwde plekje

6. Boyfriend

Matz Hastings:

Ik deed de rits open van de tent die mijn liefste en ik hadden opgezet, zonder dat mijn ouders er van wisten. 'Hai, lieverd.' Begroette Bastiaan me met een dikke zoen. Hij hielp me overeind de tent uit met zijn handen voor mijn ogen. 'Kijk.' zei hij enthousiast terwijl hij zijn handen naar beneden deed. Voor me lagen allemaal takken in een tipi gebouwde vorm. Het moest een kampvuur voorstellen. Bastiaan pakte zijn aansteker en stak de stukken krant die ertussen gepropt waren in brand, waardoor de rest ook ging branden. Een enorme wolk van rook waaide door mijn haren. Bas haalde een pakje uit zijn broekzak met daarin allemaal sigaretten. Hij haalde er een uit en wenkte naar me. 'Jij ook?' ik knikte. Hier kon het wel. Mijn moeder wist niet dat ik rookte en dat mocht zo blijven ook. Bas gaf me de peuk en ik deed 'm in mijn mond. De reden dat ik begonnen was weet ik eigenlijk niet. Ja, die keer dat ik bedreigd werd had ik één keer gerookt, maar daarna ook niet meer. Het was veel te vies en ik moest er alleen maar van hoesten, wát een lol. Ik denk dat op de momenten dat ik omging met Bastiaan, ik mee ging in zijn gewoontes, waarvan één dus roken was. 'Hier, de aansteker.' Bas stak zijn hand naar voren. Ik keek geheimzinnig in zijn bruine ogen die echt facking mooi waren. Bastiaan had zwart haar dat, naja, zeg maar bij het punt waar een bh bij een vrouw uitkomt, zo lang was. En dat sierde hem. Damn wat was dat een knappe jongen! Hij was slank, had een sixpack, echt zo hot, en best gespierde armen, maar niet te erg. O ja, en niet te vergeten.. Zijn super strakke kontje! Hij was echt DE perfecte jongen voor me. Bastiaan Castal. 'Jij kan dat toch ook doen?' flirtte ik. 'Je hebt dat ding toch al in je hand.' Bas grinnikte en keek me charmant aan. Met een sierlijke beweging bewoog hij de aansteker naar mijn gezicht en stak mijn peuk aan. Ik nam een flinke hijs. Dat waar ik eerst zo van moest hoesten zo erg waardoor ik schold, vond ik het nu een heerlijk gevoel om de rook in mijn longen op te nemen. Ik werd een beetje licht in mijn hoofd wanneer ik een grote hijs nam, en dat was juist datgene wat ik er zo fijn aan vond. Als ik er nu aan terug denk braak ik bijna. Hoe kon ik dat nou lekker vinden?! Bas ging achter me staan met zijn heupen tegen de mijne. Hij woelde met zijn hand in mijn haren en ik leunde naar achteren zodat mijn hoofd in zijn nek lag. Hij streelde mijn kaak en mijn lippen. Hij nam mijn peuk over en deed die in mijn mond, alsof hij me aan het voeden was, maar dan op een "volwassen" manier. Daarna nam hij zelf ook nog een hijs en de rook vormde rondjes wanneer hij het uitblies. Ik bewoog mijn hoofd opzij en gaf de half-gothic een zoen. Hij draaide me om en zo stonden we te zoenen. Bas streelde over mijn rug en ik over de zijne. Al hadden we nu al drie maanden, waarvan er twee bekend waren voor de buitenwereld, het bleef zo'n vertrouwd gevoel, elke keer als we met onze heupen tegen elkaar aan leunden, onze armen om elkaar heen geklemd waren, onze lippen elkaar betastten en onze ogen die alle vier stuk voor stuk het grootste genot uitstraalden. Ik hoopte dat dit eeuwig duurde. Toch liet ik los. Ik pakte zijn hand beet, sloot de tent waarna we het vuur weer doofden voor die avond en richting de stad liepen. We kwamen aan in het winkelcentrum met een ijscokar waar een brede man achter stond als uitzicht. Bas gaf me een stootje en wenkte ernaar. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht wat aangaf dat ik het een top idee vond. We liepen die kant op en de brede man liet ons zijn lach zien. Die man was echt een schat. Hij was net een enorme knuffelbeer die ijsjes verkocht voor weinig geld, iemand die besefte dat één bolletje niet één euro en tien cent hoefde te zijn. Laatst had hij echt een super coole actie opgericht: "Drie bollen voor vijfenzeventig cent, voor iedereen die tien verschillende smaken kent." Hoe gaaf is dat? Helaas was die actie al afgelopen, hij gold maar voor twee dagen. We keken hem dus met grote ogen aan en hij grinnikte. 'Nou, begin maar de smaken maar op te noemen dan.' zei de man, die volgens het kaartje dat met een paperclip op zijn shirt gevestigd was, Berry heette. 'Dank u wel, Berrybeer!' Bas keek vrolijk en begon de smaken op te noemen. Vanuit zijn ooghoeken kon hij zien dat ik hem vierkant uitlachte. Net zoals Berry, die het prachtig vond om Bastiaan die als een klein kind de tel bijhield met zijn vingers, met een grote grijns te bekijken alsof hij een Comedy bekeek in een bioscoop. vingers Alleen de Nacho's en de Coca Cola inbraken nog. 'Ja, ja. Kies maar wat uit. Dat denken van jou duurt me te lang.' Berry grinnikte weer en maakte onze ijsjes klaar. We gingen op een bankje dichtbij zitten. Ik keek naar Bas, die vanuit zijn ooghoeken naar een steegje gluurde waar allemaal junks zaten. 'Hé, schat. Ik zie een bekende daar. Ik ga heel even heen als je het niet erg vind.' Zei hij. Ik keek richting het steegje. 'Naar die junks?' vroeg ik. 'Jup. De jongen die ik ken is geen junk hoor. Hij heeft alleen slechte vrienden.' Ik bleef staren. Het leek me geen goed idee. Maar ik vertrouwde Bastiaan. 'Oké, maar kom wel weer snel terug. Ik vind het niet fijn als je met die lui staat te praten.' Bas knikte en gaf me een kus en het ijsje. Waarom zou hij het ijsje niet meenemen? Hij liep weg. Ik draaide een beetje bij om hem in de gaten te kunnen houden. Het duurde even dus ik pakte mijn mobiel erbij. Ik had een appje van Hermelijn.