Foute Liefde

Hoofdstuk22 : Hassan

( pov cloë)
Meteen na ik alles mee had in mijn bagage vertrok ik.
Ik belde naar Hassan. Hij is mijn ex vriend toen ik nog niet in deze hel zat.

"Met Hassan" antwoordde hij
Een zucht verliet mijn mond.

Even was er stilte tussen ons.

"Hello..." Zei hij
" Hey, cloë hier.
Kun je mij ophalen morgen aan het station?"
"Cloë,... kom je werkelijk terug?"
Kort beantwoorde ik hem.
"Goed ik kom je zeker halen dan. Tot morgen. Can't wait." Ik kon zijn glimlach horen aan de andere kant van de lijn. Ik had hem gisteren al gebeld om te vertellen dat ik misschien terug ging komen en dat ik hem nodig had. Hij bood meteen zijn hulp aan. Hij is echt een goede vriend. Nou já, ik weet niet of ik hem nog een vriend kan noemen. Kan ik vrienden zijn met mijn ex?

Zou hij nog single zijn? Nee zowieso niet. Meisjes vielen als een blok voor hem ik mis hem wel maar hij was te goed voor me. Ik wil hem wel terug. Wat denk ik zelf? Hij was me waarschijnlijk al vergeten. Ik bedroog hem met zijn beste vriend die mij behandelde als een stuk vuil.

Met mijn hand in mijn haren en mijn knieën opgetrokken ging ik even gaan zitten.
Dit was het dan. Eindelijk na zoveel jaar zal ik hieruit geraken.

Voor ik het wist viel ik in slaap en werd pas de volgende ochtend wakker. Ik schrok meteen toen ik de tijd zag. 11 uur 15.
"Shit Shit Shit" zei ik luidop. Nu moet ik snel weg.

nog geen twee minuten later en Charle stond voor mij deur.

"Hoi." zei hij terwijl hij alweer met zijn handen in zijn haar zat.
Man, die gast is knap.
"oh, hey" antwoordde ik uiteindelijk.
"Heb je besloten?" vroeg ik hem
" Ik wil mee, maar Angelita moet meekomen met mij." zei hij
" Weet ik. Heb je haar zover gekregen dan?"
"Nee maar ik heb wel al een plan. Heb je nog even de tijd?"
" 10 minutjes. Charle, ik wil hier zo snel mogelijk weg."

"Begrijp ik."

Even vertelde Charle zijn plan uit. Een simple plan zou ik maar zeggen.
Kort samengevat heeft hij alles van Angelita al ingepakt en zodra Diégo thuis is neemt hij haar mee. want alleen dan is zij vrij van haar enkelband.

Ik knikte begrijpend maar ik moest weg.

"begrijp je mij, Cloë."
"Charle, ik moet gaan okej."
"Laatste trein is er om 16.15 uur."
hij knikte en liep dan uit mijn kamer.
Ik had zelf nog maar 15 minuten om aan het station te raken.
Ik nam de taxi en was net op tijd om mijn trein te halen.

Vandaag was de dag dat ik uiteindelijk kon lachen, nu zal ik gelukkig zijn.. Na al die jaren.
Zuchtend nam ik een plaats.

Een glimlach sierde mijn lippen.
I'm free.

.....

(Angelita pov)

Diego kwam niet vandaag.
In stilte zat ik mijn cornflakes te eten.
Ik ben het zat hier. Ik mis mijn ouders. Mijn huis. Mijn harde bed en mijn roze muren. De tulpen die aan het raam stonden. Ik mis zelf mijn antieke vaas.

Een klein glimlach verscheen toen ik dacht aan mijn mooie verleden. Mijn eerste schooldag trok op niets. Waarom doe ik zo ongelukkig?

Ik keek om mij heen... Ik heb hier toch alles?

Eten, bed, onderdak, warmte.. liefde.

De harde klappen van buiten de deur haalde mij uit mijn gedachten.

"Wat ga je doen dan?" hoorde ik iemand roepen.

"Dit!"

"Fuck, mijn neus... Hiervan krijg je spijt! Rotjoch.."

"Ohné, wat ga je doen? Je papatje erbij halen? aww zo schattig. Rot op mafkees." en zo werden er klappen uitgedeeld."

"Dit is het dan... Eindelijk komt hij mij halen.."

...

Hier was ik dan.

Vote 😉👏🏼👏🏼👍🏻❤️