There Goes My 1st Love - KathNiel

TGMFL ch9- moment

Chapter 9: the MOMENT

KAREN’S POV

“huy tara anu hindi ka ba sasama sa amin?” tanong sa akin ni Jane. Andito kami ngayon palabas ng gate and they are asking me if gusto ko sumama sa mall and as usual. “sorry friend di ako nakapag paalam kay mama”  alam naman nila na hindi ako pwede sumama na hindi nagpapaalam kay mama.  

“hay naku ikaw friend lagi ka na lang wala sa mga lakad, ikaw naman grade 6 na tayo hindi ka pa rin pwede? In a few months high school na tayo” sabi naman ni Danica.  

Yes grade 6 na kami, 1 level higher.

 But still not allowed to go out with friend only, kasi hindi ko pa naman natry mag paalam. “ganito na lang o Saturday lalabas tayo, ok marami tayo, together with the boys ok?” sabi ni jane. “wait anung boys ang naririnig ko na yan? Invited ba ko?” Biglang sabat naman ni Renz. Mukhang sabik din sa galaan. Yeah eventually naging kasakasama namin si renz. And we eventually formed a what they call “barkada”.

At siya..  nakakasama ko pa rin naman siya. But it became different from before. Di ba supposed to be after being friends we will be close friends. Then closer. Kaso sa amin it was a baligtad ata. Natigil ang mga phone calls niya. Hindi na niya ako madalas pinapansin. Halata naman na umiiwas siya sa akin. Para bang hindi na siya ung Dale na nakasama ko noon. Parang di ko na siya kilala. 

“oo kasama kayo, and isama mo na din si Kevin at Dale”  nagulat naman ako sa sinabi ni Danica. Tapos may kung anung feeling akong naramdaman nung narinig ko pangalan niya. 'kasama daw si dale' bulong ko sa isip ko. 

“Dale!” pag tatawag sa kanya ni renz.Tapos parang slow motion na lumingon ako kung saan naroon siya. At nakita ko naman siya na hawak ang bola. “oh?” tipid na sagot niya kay renz. Tapos kinaway siya ni renz para lumapit. Halata sa mukha niya na ayaw niya lumapit lalo tuloy ako naasar sa kanya. But still ayun siya naglakad palapit sa AKIN— I mean sa amin.  

“bakit?” diretso lang tingin niya kay renz, na para bang wala ako sa paligid. Ako naman eto tititig na titig lang sa kanya. Umaasa na susulyapan man lang niya ako pero WALA.“tol sa Saturday sama ka ha mag mamall tayo BAWAL tumanggi, kahit nga tong si Karen sasama kaya dapat walang KJ ok?” sabi ni renz

 Tapos parang nagisip muna siya. Matagal bago siya sumagot. “cge”  sagot niya tapos tuluyan na siya umalis. Bigla ko naman naramdaman na napapangiti ako at nakaramdam nang excitement. Pero at the same time kinakabahan ako. Ramdam ko naman na may umakbay sa akin.  

“oh hayan kasama na siya dapat ikaw din” nagulat naman ako ng bumulong si jane sa akin. Binigyan ko naman siya ng what-do-you-mean look. Tapos hinila nila ako ni danica palayo sa iba. At nagsimula ng magsalita si danica. “Karen halata kana, sobra”.  nagtataka naman ako sa sinasabi nila. anung ibig niyong sabihin?” Pumunta naman sa harapan ko si Jane. “wag ka na magdeny friend, wag ka mag alala normal lang yan naiintindihan ka namin”  kunot noo ko silang tinignan. Sobrang naguguluhan ako sa mga sinasabi nila. “pwede ba hindi kayo maintindihan!” bulalas ko sakanila. "we knew it from the start friend” sabi ni danica sabay hawak pa sa balikat ko. May alam ba silang hindi ko alam? WEIRD! "friend don’t you remember nung un aka namin tinanong about sa crush mo?” tanong ni danica. Ako naman etong nag slow nod, mukhang ayoko ang mga susunod na sasabihin nila.

DANICA’S POV

HALATA – OBVIOUS – HULI

Those are the words to define what she feels. Hindi ko alam kung may pagka indenial tong friend namin. O namimis-understood lang namin siya pero hindi lahat nang signs nasakanya na. Her Actions definitely showing every signs.