Gündoğumu

Anlamsız Güneş Işığı

İlk önce Merhaba, ve hikâyemi okumanız için kısa kesicem bu tür hikaye yazmamistim yani dram hiç yazmamistim umarım seversiniz iyi okumalar vote ve yorum vermeyi unutmayın canlarım. .
Açık kahverengi gözlerini beyaz odada açmıştı Sofia , ailesini daha yeni kaybetmişken şimdi kendi nasıl hayata tutanacakti ki kim destek olacaktı ona , kimsesi yoktu artık yanında resmen yalnız kalmıştı diye düşüncesiyle beynini yorarken bir anda kapı açıldı ve doktor olduğunu umduğu önlüklü genç beyefendi Sofia'nın doğru yaklaştı ve kulağına Eğilerek "Annen Ölmedi eğer istersen seni ona götürebiliriz "diyerek eline telefon numarasi yazılı küçük kağıdı verdi sonra vakit kaybetmeden direk dışarı çıktı. Sofia tüm bunların ne anlama geldiğini çözemedi aslında suan kafasında hastanede olduğu değilde o garip doktor vardı Sofia gerçektende yakışıklı çocuk diye düşündü ama sonra annesini düşünmesi gerektiğini anladı ve hemen doktoru aklında daha fazla barındırmamaya başladı .
Şimdi napicak ti aramalı mıydı ? Kafasından elbette diye düşündü ve hemen çıkış işlemlerini başlatmak istiyordu ne kadar hasta olduğu umrunda değil di söz konusu annesiydi çünkü o yüzden herşeyi göze alabilirdi.