Mert sinirlenip elini masaya vurarak sınıftan çıkmıştı. Ve bütün her kez bize bakıyordu. Tam bir rezillikti.
Barışla sıramıza oturup dersi dinlemeye başlamıştık...
"Barış' ın iç sesi "
Bu mert denen herif neden ece gibi masum güzel kızla niye uğraşıyordu ki ? Anlamaya çalışıyordum..
ECE :
Omzuna vurunca barış'ın kendisine gelmesini sağlamıştım.
ECE: barış neye daldın öyle ne düşünüyorsun.?
BARIŞ: hiç öyle birşey düşünmüyorum..
Ders bitmişti ve dışarı çıkmıştım hava almak istiyordum..
Banka oturdum ve renkli üstünde bir sürü çeşitli rozetli olan çantamı açtım ve içinden kitabımı çıkarttım okuyacakken mert yanıma oturdu ve o oturur oturmaz bende banktan kalktım arkamdan seslendi;
MERT: ece birşey konuşmalıyız
ECE: ne var mert konuşacak neyimiz var seninle ??
MERT: Yaptıklarım için özür dilemek istemiştim hepsi buydu
Çok şaşırmıştım hatta ağzım açık kalmıştı gerçekten bu olay şuan itibari ile ilginçleşmeye başlamıştı...
