Sûkunetî Â-lem

204 44 5
                                    


Yürüyorum ter içinde yürüyorum .
Elli sokak geçtim yürüdüm yoruldum.
Bu bi bahane,ben hayattan soğudum
Gecedeki dertler içinde boğuldum .

Aynada bir yüz vardı, kendime sordum .
Kimseye benzemem;tek, bir  kendim oldum.
Hayatla aramdaki çizgide durdum.
Dağ,tepe aradım beni bende buldum.

Her insan her canlı özeldir sanmıştım.
Binbir düşündüm dönüp arkama baktım.
Güzel insanlar , güzel dağlar aşmıştım .
Kendimi zîfirî karanlığa saldım

Aklımın çizgisinde buldum kendimi .
Görmedim , bulamadım o sûkunetî.
Anlayamadım ben bu ömrü alêmi
Yolun ortasında kırıldı o testi

Hepimiz kardeş geldik babamız Âdem .
Nezaman sustu bu , Sûkunetî Â-lem

Şiirler AltındaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin