ROSE’S POV
Haayy. Monday na naman.
Busy na naman. Tss.
“Good morning Rose.” Nakangiting bati ni Paulo.
“Morning.” Matipid kong sagot.
“Balik ka na naman sa pagkamasungit mo? Kala ko pa naman mabait ka na sakin kasi close na tayo.” Nakasimangot niyang sabi.
“Para kang bata! Wala lang kasi ako sa mood, kulang kasi ako sa tulog.”
“Ah. Ganon ba? Punta ko sa inyo mamaya ah.” Nakangiti niyang sabi.
“Ha? Ano namang gagawin mo sa bahay??”
“Wala lang. Hmm, praktisin na lang natin yung ipeperform natin sa birthday ni mommy.”
“Bukas na lang. Tsaka wag ka ngang pumunta madalas sa bahay, baka magselos pa si Tricia.”
“Haha. Hindi yun. Sinasabi ko naman sa kanya eh.” Natatawa niyang sabi.
“Basta bukas na lang.”
BINABASA MO ANG
A Stupid Thing called DESTINY
Teen FictionManiniwala ka pa kaya sa Destiny pag nabasa mo to? Tulad ng isang babaeng di naniniwala sa Destiny, mababago pa kaya ang paniniwala niya? Or masasabi na lang niya ulit na, Destiny-- a stupid thing. Tadhana talaga, mapaglaro :)) Don't forget to Vote...
