Yarınların ince çizgisi
Daralan kalplerin umut ışığı
Ağlatan ve güldüren
Benim dertli başımın dertsiz konuğu
Hayat ne sevgidir ne emek
Hayat onları ilmek ilmek dokumaktır
Gecenin karanlığında boğulmaktır
Hayat yapayanlızken gülebilmektir
Kimsesizliğini
Örselenmiş ruhunu kanıta kanıta
Yaşıyorum demek
Çaresizliğine bir ah daha çekip
Devam diyebilmektir
Çok yoruldum hayat
Acılarımızın semeresi
Herkezin gözünde yok olmakmış
Anlayan yada hatırlayan varmıdır
Şu hayatta fırtınalar kopan bu yüreği
Etrafa dağılan kar taneleri gibi savrulmuş benliğimizi
Derin çığlıklar arasında
Ağır ağır düşen çığı
Altında kalan yürekleri
Hayat yaşamak bu kadar zorken
Neden geldik dünyaya
Ağlama kaderine
İsyan etme yanlızlığına
Geçer zemberekli saatin boşalması gibi
Yüreği yangın yerinin alevi gibi
Tutuşan bir kalp atarmı sakin sanki
Çocuktun keşke hep öyle kalsaydın
Hayat yutmasaydı seni zehrinin içine
Kanamaz bu yara kabuk bağladı geceler boyu
Sır küpü oldu doldu taştı
Hayat bir varmış bir yokmuş masal oldu
Hayal oldu hiç yaşanmamış gibi
Lal oldu dili bağlandı
Yaktı yıktı kor oldu
Hayat sadece zaman aşımına uğradı...........&
