Κάλεσμα Σωτηρίας #Wattys2016

Κεφάλαιο 7:Το Χάρισμα

  [...]

 

  Τότε κατάλαβα ότι ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.Αυτό ήταν το τέλος.Εκείνος πήγε και καταχωνιάστηκε στην γωνία χτυπώντας τον τοίχο και μουρμούριζε κάτι.Αντιθέτως εγώ,κάθισα κάτω αγκαλιάζοντας τα πόδια μου.Έβλεπα την κλειδαρότρυπα και σκεφτόμουν τον κόσμο που μας περίμενε έξω από αυτήν.Ένα πονεμένο δάκρυ κύλησε για ακόμα μια φορά.Συνέχισα να την κοιτάω,κάτι που μου προκαλούσε σύγχυση.Και έκλαιγα και ξανάκλαιγα.Όχι με λυγμούς,αλλά με δάκρυα που κατρακυλούσαν σαν αδύναμο καταρράκτη.Τότε όμως μου ήρθε να λυποθυμήσω.

Μ-Τι στο...;Πες μου ότι το βλέπεις κι εσύ...

?-Ποιό;είπε γυρνώντας και τότε έμεινε με το στόμα ανοικτό.

Μ-Αυτό!,είπα σχεδόν ουρλιάζωντας.Τα μάτια μου είχαν γίνει μεγάλα σαν πιάτα.

?-Τι έκανες στο λουκέτο που υπήρχε;,μου απάντησε κι αυτός εξίσου δυνατά.

Μ-Τίποτα!Απλά έκλαιγα και έπεσε κάτω!ΑΝΟΙΞΕ Η ΠΟΡΤΑ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;ΜΟΝΗ ΤΗΣ!

?-Δεν γίνεται αυτό!Την κοιτούσες;

Μ-Ναι.Κλαίγοντας.Δεν έκανα απολύτως τίποτα.Έχει καμιά σημασία αυτό;

?-Δεν μπορεί...Εσύ είσαι...Είσαι η Εκλεκτή.Είσαι η Μέριλιν;Μου είπε με ενθουσιασμό.

Μ-Εεε;Πώς ξέρεις το όνομα μου;Αφού δεν προλάβαμε καν να συστηθούμε!

?-Είσαι η Εκλεκτή...Οι Προφητείες...Οι Μοίρες.Είχαν δίκιο!

Μ-Τρελάθηκες;Τι είναι όλα αυτά;

?-Θα σου εξηγήσω μετά.

Μ-Το καλό που σου θέλω...

?-Πρέπει να φύγουμε από εδώ.Γρήγορα!Πριν έρθουν οι φρουροί.

Μέριλιν's pov:

Αρχίσαμε να τρέχουμε γρήγορα.Για κακή μας τύχη,μόλις βγαίναμε επέστρεφαν οι αστυνομικοί.Αλλά πρέπει να ήμασταν πολύ τυχεροί.Είχαν σκάσει απο το φαΐ και δεν μπορούσαν να τρέξουν τόσο γρήγορα.Καθώς κοιτούσα πίσω μου για να δω αν μας πλησιάζουν,σκόνταψα σε μια κοφτερή πέτρα με αποτέλεσμα να πέσω κάτω.Πονούσα πολύ.Το αγόρι μου φώναξε να σηκωθώ γρήγορα,όμως εκείνη την ώρα τα βλέφαρα μου βάρυναν.Χτύπησα στο κεφάλι.Στάθηκε από πάνω μου και άκουγα το όνομα μου όλο και πιο ανεπαίσθητα.Όλα είχαν θολώσει.

?-Μέριλιν...Μέριλιν;,είπε μια θολή φιγούρα.

Άρχισα να βήχω με το άκουσμα του ονόματος μου.Η φιγούρα που σιγά σιγά γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρη ανασήκωσε το προσκεφάλι μου.Τότε άνοιξα τα μάτια και κατάλαβα ότι ήταν εκείνο το αγόρι.