Yatağa uzanıp gözlerimi kapattım. Annem ve kardeşim evde yoklardı. Ve zil çaldı. Aşağı indim . Postacı gelmişti. Bana bir posta varmış. İmzamı attım, hemen gelen postya baktım. Bir mektuptu sanki açtım ve aynen şöyle yazıyodu.;
Gerçekler sandığın gibi değil ben ölmedim çok geç olmadan beni bul!
Ne demekti bu!!! Saçmalıktı bu. Kesin kankalarım benim kafamı dağıtmak için yapmıştı dedim. Masanın üstüne attım kağıdı. Gözlerimi kapadımmm.
Sabah olmuş.
Ne kadarda çok uyumuştum. Üstümü giyerken kâğıdı gördüm. Bugün söyliyim bari" aman ne kafam dağıldı"diye. Kafayı Deniz'le bozmamı istememişlerdi heralde. Okula gittim. İlk defa üçüde ordaydı. "Ha ha ha kafamı bir mektupla dağıtacağınızımı sandınız çok komikti."aynen böyle dedim. Hepsi bana "ne diyo bu kız " bakışı atılar. Bende "ne yani siz bana dün kargoyla mektup yollamadınızmı?" Dedim hepsi aynı anda "hayır"dediler.
Hemen okuldan çıktım ve koşarak eve gittim. Arkadaşlarımda peşimden gelmişti. Mektubu defalarca okudum . Ama aklıma bişi gelmedi. Neden böyle dedim bilmiyorum. Aklıma ne gelicekti. Kafam allak bullak olmuştu. Melek'in "buldum" lafi ile benim "kim" değişim peş peşe gerçekleşti. " belki biri bize oyun oynuyordu, belki biri bizim zamanımıI boşa harcamak istiyodu. Haklıydı , mektubu çöpe attım
