Etrafa saf saf bakıyorlardı. Sonra telefonum çaldı. Arayan Deniz'di. Açtım ve sesini hem telefondan hemde canlı duymuştum. O kadar yakındık. Sonra birden göz göze geldik. 30 saniye bakıştık. O arada Ece ve Cem birbirlerine baktılar . Onlarda birbirlerini bulmuşlardı. Tıpkı bizim gibi. Ama bunun farkına varan sanırım tek bendim. Veya Deniz için bir arkadaştım. Ona biraz zaman verecektim. Belki beni severdi. Ece ve Cem farklı bir tarzdı. Olanlara değilde olacaklara bakıyolardı. 15 sn kadar onlarda bakıştı. Sonra olacaklara yöneldiler. Oturup "işte sen napıyosun , günün nasıl geçiyo" bu tip sorularla birbirlerini tanımaya başlamışlardı. Biz ise sonradan masaya oturduk. Deniz birleyler anlatıyodu ama ben ona hayran hayran bakmaktan, göz bebeklerinin içine dalmaktan açıkçası çok fazla birşey anlamıyordum. Sonra kendime geldim. Ece ve Cem yemek almaya gitmişlerdi. Deniz ise ne yiğeceğini düşünüyordu. Ben salata aldım. Ece en çok pizza sevdiği için gidip pizza almıştı. Cem ise pide almıştı. İkiside sanki birbirlerini ne zamandır tanıyo gibi bakıyolardı. Ece aşkından beni unutmuştu. Bende 1 günlük onu unutup Deniz'e bakabilirim. O gün çok güzel sonlandı.
