Chords and brushes

Hoofdstuk 5: Biertjes tappen was niets voor hem

Elle Rinchards

Haar moeder had ze overtuigd. Het was simpel gegaan, geen verdere vragen of gedachten en ze sprong een gat in de lucht toen ze een ja te horen kreeg. 

Haar vader was van een ander geschapen. 

Het feit dat hij ook zo snel ging instemmen, was minuscuul, maar het was het proberen waard natuurlijk. Tenslotte had ze ook niet echt wat om te verliezen, buiten misschien de stem van haar moeder die niet meer zou gelden, maar daar dacht ze even niet aan.

Positief blijven en dan komt alles goed.

Ze trof hem aan in zijn stoffige garage waar hij werkte aan zijn zwarte Auburn oldtimer die hij voor een zeer laag prijsje had weten te bemachtigen. Sinds zijn aankoop had zijn nieuwe speeltje al de aandacht gewonnen en kwamen Tina en Elle op de derde plaats. Tenminste dat had ze toch zo in haar gedachten gegriffeld.

Je zou denken dat Elle misschien wat naïef kon zijn, maar ze wist heel goed hij de wereld in elkaar stak. Op dat vlak was ze wel heel erg bij bewust zijn. Ze wist hoe haar bloedeigen vader op dingen reageerde. Hoe hij dacht en wat voor antwoorden ze kon verwachten.

Daarbij hadden ze ook geen goede relatie. Een vader-dochter band zat er niet in, omdat Elle veel te vaak met het schilderen bezig was. Alleen al om dié redenen -en hij was ervan overtuigd dat zijn dochter nog veel meer in haar mars had, kwamen ze niet overeen.

Ze waren verschillend.

Maar ook weer niet zo verschillend.

Het waren de karakters die eindeloos botsten en smaken die verschilden.

Maar goed. Het was haar vader. Haar bloedeigen serieuze, vader en ze kon hem misschien wel niet hebben en hij haar niet, maar tenslotte moésten ze wel.

Het stoffige schuurtje gaf een muffige geur af en ze hoorde krakerige muziek van de radio haar oren verwarmen. Ze moest toegeven dat haar vader een goede muzieksmaak had en ondanks hij soms een ontzettende saaie piet kon zijn, had hij ook zijn coole kantjes. 

Ja, die waren er hoor. 

Buiten naar Linkin Park te luisteren, had hij vroeger nog in een klein petieterig bandje gezeten. Hij praatte er niet graag over omdat hij de confrontatie niet meer kon verdragen maar het was Elle zeker niet ontsnapt.

'Pap,' zei Elle die over het kleine drempeltje van de garage stapte.

Het leek of haar vader haar niet hoorde want hij had volle aandacht voor de linkerband van de auto. Pas toen Elle zich naast hem neer had gezet, keek hij op.

'Wat doe jij nou hier?' vroeg hij een tikkeltje verbaasd. Elle kwam praktisch nooit in de garage en dat leek hem op te vallen.

Ze veegde een haarlok uit haar gezicht. 'Ik wou je wat vragen.'

Haar vader maakte zijn lippen nat en stond recht.

'Vraag maar.'

Elle moest het slim aanpakken want ze wist hoe streng haar vader kon zijn en hoeveel keer hij haar had afgewezen voor afspraakjes.

Maar nu wist ze wel beter. Ze wilde echt mee met Sami deze avond en niets -zelfs haar vader niet stond haar nu nog in de weg.

'Weet je nog dat clubje waarover ik je al eens had verteld? Ze geven vanavond een feestje en verwachtten dat ik ook kom,' hakkelde Elle.

Ze voelde haar hart in haar keel kloppen en probeerde zo goed mogelijk haar zenuwen onder controle te houden. 

Hij schoof zijn bril verder tegen zijn neus en snoof. 'Welk clubje?'