Su; Evden çıktım terminal'e doğru yol aldım bi taksiye bindim. Aklımda dolu dolu sorular vardı Okulumu bitirebilecek miyim? İstanbul'a alışabilecekmiyim? Insanlara ısınabilecekmiyim ve bunun gibi sorular daha... Hiç birinin cevabını yaşamadan bulamayacaktım. Bi yandan da heyecanlıydım yeni bi şehir yeni bi okul yeni bi çevre kısacası yeni bi hayat.. Yaşamadan hiç bi şeyi bilemem ama içimde de bi tedirginlik yok değil...
Bulut; çıktım alıştığim yanlizliklarimi gözlerimizle haykırdığimim,hiç bi zaman bana aile sıcaklığı vermeyen, hayatın acımasızlığını öğreten evden . Durakta bekledikten hemen sonra mini bus geldi bindim. Işte bu şeyler bu sözler di kafamı kurcalayan... Neyse biliyordum sonunda mutlu olacaktım. Belki yetimhanede ki gibi insan dışı varlıklar olmayacaktı orda... Mutlu bi hayat yaşayacaktim... BELKİ...
