Her Gorgeous Stranger

Step One: Unexpected

"Rhaine!"

May kung sinong kumalabit ng balikat ko.

"Rhaine! Rhaine! You need to wake up! Now! As in ngayon na!" Patuloy pa rin siya sa paggising sa'kin.

"Ano ba, Rhaine! Male-late na tayo!" Sinasakop ng boses niya ang buong kuwarto ko. Wait. Anong sabi niya?

"RHAIIIIINE!!!!" Ouch ah. Yung eardrums ko naman!

Ugh.

Idinilat ko ang mga tinatamad kong mga mata at naaninag ang babaeng nakatayo sa gilid ng bed ko.

Oh. It's Connie.

Tumingin ako sandali sa may bintana. At nakakasilaw ang liwanag na pumapasok sa kuwarto ko.

Tinakip ko ulit ang unan sa mukha ko at gusto ko pang matulog.

"Hey, Rhaine! Please!"

Turning to look again at Connie beside my bed, I asked, "What?"-I rubbed my left eye, yawning-" Anong problema mo, Connie? Ang agang mangulit ah."

"Ah. Okay. So, tinatanong mo ako ngayon kung anong problema ko, ah?"-Her eyes narrowed.-" Fine. Dyan ka na ah? Papasok na kasi ako sa school eh. Ako kasi yung ayaw ma-late sa first day of class."

"Wait. What?" Napaupo ako bigla.

I looked at Connie from head to toe. Oh.

Her long brown hair was perfectly down on her shoulders and the St. Bernadette's school uniform looked really great on her. She already had her make-up on. And she is just incredibly beautiful. And gorgeous. As always. Hindi ko maitatangi 'yun. It is obvious in her presence na pinaghandaan niya itong first day of classes. Now, I'm ruining it.

But, hindi pa naman huli, right? I guess.

Tumingin ako sa alarm clock-na walang kuwenta. Tse!- sa may bedside table. 7:33 am.

Oh gosh. Napalunok ako. 8 AM ang start of classes! Holy cow!

Magagawa ko 'to, 'kay? In less than ten minutes?

I sighed.

"I'll wait for you downstairs, Rhaine."- Connie crossed her arms. -" Good luck sayo-uh, no-" She paused, "sa'ting dalawa."

"Peace." I grinned at nag-peace sign.

She shook her head and went downstairs.

"Alrighty, Let's do this!" I shouted cheerfully.

Ginawa ko na ang bagay na dapat ay ginawa ko na kanina pa in the fastest manner. Pagkatapos kong maligo, nagbihis na ako. Of course!
Hindi ko nga alam kung nakapag-banlaw ako ng maayos eh. Bahala na.

Dumiretso ako kaagad sa kusina pagkababa ko at nadatnan ko si Connie na nag-aabang. She already had her breakfast. Okay, sige na, ako na mabagal.

Tumingin siya sa wrist watch niya. "Time check, Rhaine. 7:49 a.m." She smirked.

"Male-late na tayo!" I panicked.

"Totally. Tapos magbi-biyahe pa tayo."- Inayos ni Connie yung buhok niya. -" Wag ka na umasang makakarating tayo on time."

I frowned. "Sorry, Conns."

"Okay. Wag ka na mag-panic dyan. Wala na naman tayong magagawa eh. Late pa rin tayo kahit magtatatalon at magpagulong-gulong ka dyan. Kalma na."

"Sorry na talaga, Connie"

She grabbed a loaf of bread and gave it to me. "Come on, breakfast ka muna." Aww... My sweet cousin.