OYUNCAK BEBEK KOLEKSİYONU

SİVRİ DİŞLİ BEBEK

(#1)

"Martha tatlım.Korkulacak bir şey yok."

"Anlamıyorsun John!Kızımız normal değil."

John bıkkınlıkla başını kaşıdı:

"Martha,küçük bir kızın oyuncak bebekleriyle oynaması,o kızın anormal olduğunu göstermez."

Martha gözlerindeki yaşları sildi:

"Anlamıyorsun!Anlamıyorsun!O bebeklerle konuşuyor.O korkunç...Çirkin şeylerle.Onlarla konuşuyor,kendi kendine gülüyor ve biliyor musun?Aldığımızdan beri de hiç yanından ayırmadı onları." John tek kaşını kaldırdı:

"Yaklaşık 50 bebekten oluşan bir bebek koleksiyonu var.Hepsini yanında taşıması imkansız."Martha:

"Ah, hepsini taşımıyor ki.Sadece birini.Benim en korktuğum da o zaten.Bana deli deme ama,sana yemin ederim onun bana gülümsediğini söyleyebilirim."John bir kahkaha attı:

"Bebeğim,bence artık o uyku ilacını içmeyi bırakmalısın çünkü artık uyanıkken bile rüya görmeye başladın.Demek sana gülümsedi ha!?Vay canına bu çok ürkütücü(!)"

Martha biraz daha ikna olmuş gibiydi.Gözlerindeki yaşları silip kocasına baktı ve hafifçe gülümsedi:

"Belki de haklısın.Belki de artık bu ilaçları bıakmalıyım.Ah bilemiyorum."Ayağa kalktı ve odadan koridora doğru bakarken."Gidip Grace'e baksam iyi olacak."diye düşündü.

Odaya yaklaşırken sesler duydu.Sanki tam arkasından geliyordu.Bir kız gülüşü duydu.Bu Grace'in gülüşü değildi.Sanki daha başka bir şey.Bir oyuncak bebeğin gülüşü gibi...Ani bir refklesle arkasını döndü ama hiçbir şey yoktu."Deliriyorum."dedi içinden."Herhalde beni yakında bir odaya kapatıp sadece ekmek ve su vermeye başlarlar."

Ama gülüş hala durmamıştı.Sanki biri gülen kişiyi öldürürcesine gıdıklıyordu.Acı çeken ve delirmek üzere olan birinin kahkahaları...

Üst kattaki merdivenlerden yüzüne ışık vuruyordu.Yani Grace hala uyanıktı.Ama bir şey dikkatini çekti.Merdivenin üzerinde bir şey vardı.Önce yaklaşmak istemeyip korktu ama sonra derin bir nefes alıp yaklaştı.Bu bir bebekti.Oyuncak bir bebek.O korktuğu bebek.Bebeği eline alıp baktı.Normalde gülümsemesi gerekirdi bu bebeklerin.Peki bu niye somurtuyordu?"Artık Grace'in koleksiyonuna bir el atma vakti geldi."dedi fısıltıyla.

Birden yine bir çığlık duydu.Ama bu farklıydı.Bu Grace'in çığlığıydı!Merdivenleri koşarak çıkarken takılıp düştü ve dizini vurdu.Acıyla inleyerek neye takıldığına baktı.

O bebek.

Elinde değil miydi o?Eline baktı.Bebek gitmişti."Düşürdüm herhalde."diye düşündü..

Grace yine bağırdı.Ve yine.Yine yine yine yine yine...

Martha başını ellerinin arasına alıp bağırdı:

"Graceeeeeeeee!!!!!"

****************

John başını gazetesinden kaldırdı.Biri bağırıyordu.Dışarıdan geldiğini sandı önce.Saate baktı.Sabahın 2'sinde neler oluyordu böyle?

Sonra o kişi tekrar bağırdı.Bu sefer sesi kısılmış gibi...

"Graceeeeeee!!!John!!!!!Grace ölüyor!!!!!!Bebekler onu öldürecek!!!"

John koltuktan fırladığı gibi koridora koştu.Martha'nın bebeğin gülüşünü duyduğu yerleri geçti ve karısını merdiven üst basamaklarında oturmuş çığlık çığlığa ağlarken gördü.Grace'in odası merdivenlerin hemen üstünde olduğu halde neden orda oturup ağlıyordu ki?Gidip karısını kaldırdı.Martha hala ağlıyordu:

"John!Grace!Ona yardım etmeliyiz.İzin vermedi...Ona bakmama izin vermedi.Beni hiç sevmiyor."

John Martha'yı kaldırdı.Sonra emin adımlarla Grace'in odasına girdi.

Küçük kızı mutlu bir şekilde bebekleriyle oynuyordu.Babasını görünce gülümsedi:

"Özür dilerim babacığım.Ama uykum gelmedi ben de biraz Tina'yla oynayayım dedim.Lütfen anneme söyleme.Yoksa bana çok kızar."

John kapıdan dışarı baktı.Martha hala merdivenlerdeydi.

Ona baktığında Martha burnunu çekip:

"O iyi mi?"diye sordu.John:

"Gelip kendin baksana bebeğim.Kızımız çok iyi."

Martha bebeğe baktı.Bebekte ona baktı.Bebeğin dudakları hafifçe kıpırdadı.Ses çıkmasa da Martha ne dediğini anlamıştı

"Giremezsin."

John'a baktı:

"John bileğimi burktum.Bana yardım eder misin?"Bileğine baktığında morluklar gördü.Sanki çok güçlü biri tutup sıkmış gibi.Bunlar burkulma morlukları değildi.

John gelip Martha'yı kucağına aldı ve tıpkı yeni evlilerin yaptığı gibi karısını kızının odasına soktu.John Martha'nın Grace'i mutlu görünce sakinleşeceğini sanıyordu.

Ama Martha John'un kucağından indi ve gidip Grace'i hırpalamaya başladı.Gelişigüzel vuruyordu.Grace çığlık atıp koşarak oynadığı çay saati masasının altına girdi ve ağlamaya başladı.

Martha bağırıyordu:

"Bu bebeklerin hepsi çöpe gidecek!!!HEPSİ!!!Sen de onlarla gecenin 2'sinde oynayamayacaksın!!!!"

John Martha'yı kolundan tutup sarstı:

"Sen ne yaptığını sanıyorsun?!Kendi kendine bağırıp sonra da kızımıza vurmaya hakkın yok.Neyin var senin!?"Martha:

"Grace'in çığlık attığını duydum."Grace kanayan dudağını yaladı:

"Ben çığlık atmadım anneciğim.Sana yemin ederim.Biz burada Tina'yla oynuyorduk.N'olursun canımı yakma anneciğim.Söz veriyorum daha uslu olacağım."

Grace çok bitkin görünüyordu.6 yaşındaki bir çocuktan daha çok 6 çocuklu bir anne gibi...Gözlerinin altı mosmordu.Beyaz,fırfırlı elbisesi,kurdeleli saçları ve beyaz çorapları bile onu bu kasvetli görüntüden kurtaramamıştı.

Martha hala sakinleşmemişti:

"Sen bağırmadıysan kim bağırdı o zaman?"John sinirle karısına baktı.Ama Martha bakışlarını kaçırdı.Tamamen Grace'e odaklanmıştı:

"Hııııııı?!"dedi sinirle.Sorusuna cevap bekliyordu.Grace omuzlarını silkti.

Aynı anda Martha bir şey fark etti.Bileğindeki morluk!Gitmişti! Grace öncesinde her ne anlatıyorsa devam etti:

"Biz Tina'ya birlikte çay partisi veriyorduk anneciğim.Sana yemin ederim ki ben bağırmadım." Martha:

"Tina da kim?"dediğinde Grace elindeki bebeği gösterdi ve Martha'nın sırtından soğuk terler boşandı.

Bu o bebekti.Merdivendeki.Onu düşüren, "Giremezsin."diyen...

Buraya nasıl gelmişti?Grace odadan hiç çıkmamıştı ki gidip alsın?

Birden bileğindeki morluğun da kaybolmasını hatırladı ve bir çığlık atıp dışarı çıkıp merdivenlere baktı.

Bebek gitmişti.

******

Grace ve John Martha'yı merdivenin dibinde baygın buldular.John korkuyla ambulans çağırırken Grace de Tina'ya sarılmış ağlıyordu.

Martha ambulansa bindirilirken hafifçe gözlerini açtı ve endişeyle bekleyen kocası ve kızını gördü.Kızının elinde o bebek vardı.

Ama bebek artık somurtmuyordu.Sanki doğrudan Martha'ya bakarak gülümsüyordu.

Grace annesine bakınca tekrar üzüntüyle hıçkırdı ve bebeğe sarıldı.

Martha tam ambulansa bindirilirken tekrar bebeğe baktı.

Artık adamakıllı sırıtıyordu.

En azından sivri dişlerini gösterecek kadar.

***********************                                                                   M.S