#187:
Hoşlandığım birisi vardı. Birkaç kez aynı ortamda bulunduk ama hiç konuşmadık. Bir sosyal medya hesabına bakarken, c2 linkini paylaşmıştı. Girdim konuşmaya başladık. Hoşlandığımı söyledim. Sürekli kim olduğumu soruyordu. "Dış görünüş benim için önemli değil, senin de muhabbetin iyi. Kim olduğunu söylersen konuşmamız hala devam edecek, hiçbir şey olmayacak. Seni ön yargılarından kurtaracağım. Güven bana." diyordu. Hatta gördüğü yerde selam vereceğini, hep konuşacağımızı söylüyordu. Aşırı derecede umutlandım tabii ben de. Kaybedecek neyim var diyip, söyledim hoşlandığımı bir gece konuşurken. Sonra "kim" olduğumu hatırladı. İyi geceler diyip gitti. O gün sabaha kadar ağladım çünkü anlamıştım beğenmemişti beni ve sözünü tutmayacaktı. Ön yargılarımdan kurtarmak yerine daha da düşüncelerimde haklı olduğumu ortaya çıkardı. O da dış görünüşe önem veriyordu herkes gibi. Sonra aradan bir ay geçtikten sonra Insta'da beni takip etti ve ben de yine umutlandım. Bir gün dışarıda gördüm bu olaydan sonra. Aklıma, "Seni gördüğüm yerde selam vereceğim." dediği gün geldi. Heyecandan elim, ayağım titredi, şimdi selam verir diye. Yanımdan geçti gitti bir rüzgar gibi. Ha hoşlandığımı söylediğim için pişman mıyım, değilim. Yine olsa yine söylerim ama siz yine de kimseye bu kadar güvenmeyin.
