Hoofdstuk 6
Natas zei: "ik moet je wat vertellen Floor, iets heel belangrijks.'
"Wat dan?" antwoordde Floor. Natas ging verder: "Het zit zo. Floor ik zal waarschijnlijk niet zo lang meer leven, en ik zal nooit meer kunnen dansen, maar dit vertel ik je, ik zal je nooit vergeten en je zal altijd mijn engeltje blijven, en ga vooral door met ballet. Ook al zou je misschien willen stoppen als ik er niet meer ben.
'Mam je mag niet weggaan, je moet bij ons blijven,'snikte Floor. 'Het kan niet Floor, ik moet gaan,'
Een dag later ging ze terug, want Natas had gebeld of ze wou komen. Floor ging er naar toe.
Natas zei tegen Floor: 'Floor, ik zal binnenkort overlijden, maar ik wil je iets meegeven zodat je me nooit meer vergeet.' Ze gaf haar spitzen aan Floor. 'Maar dat kan ik toch niet aannemen, ze zijn van jou. Het was het dierbaarste wat je hebt,' zei Floor met tranen in haar ogen. 'En toch wil ik dat je het aanneemt, zodat jij er verder op kan dansen. Jij moet mijn taak afmaken' zei Natas vastberaden.
Twee dagen later stierf Natas. Floor was heel erg verdrietig. Floor had haar spitzen, en ze was er zeker van dat ze voor haar moeder haar taak af zou maken.
De begrafenis was erg mooi maar ook verdrietig. Floor had de allereerste Spitzen van Natas bij haar graf gelegd, Natas rustte in vrede.
Haar vader was zo verdrietig, om de dood van Natas. Hij heeft weken gehuild. En binnen een korte periode was zijn haar grijs, en overal had hij rimpels op zijn gezicht. Floor kon het niet aanzien. Haar vader takelde zo snel af. Uiteindelijk stierf hij van verdriet. En Floor bleef alleen achter.
JE LEEST
De Verloren Spitzen✔️
Short Story*LET OP! DIT IS MIJN EERSTE VERHAAL EN GEEFT DUS EEN SLECHT BEELD VAN MIJN SCHRIJFSTIJL. DUS LEES EEN VAN MIJN ANDERE BOEKEN ALS JE EEN DUIDELIJK BEELD WILT KRIJGEN.* Dit gaat over een meisje ,Floor. Zij houdt heel erg van ballet net als haar moeder...
