De Verloren Spitzen✔️

Terug naar huis

Hoofdstuk 17

Floor keek haar oom verwachtingsvol aan. Mocht Nienke met hen mee naar huis of niet.              'Floor, ik vind het goed alleen moeten de ouders van Nienke het ook goed vinden.'                         'Oh oom je bent geweldig.'                                                                                                                                   'Ik ga het zo snel mogelijk regelen, zodat jij en Nienke meekunnen naar huis.' Ik vloog mijn oom om zijn hals (wat ik nog nooit eerder had gedaan ;-) ). Mijn oom was verrast door plotselinge omhelzing en bleef staan. Ik nam er geen genoegen mee en deed de deur open en rende naar Nienke.                                                                                                                                                                      'En? Hoe ging het?' Vroeg Nienke.                                                                                                                      'Supergoed, je mag misschien met ons mee naar huis als jou oom er ook bij instemt. Dan hoef je nooit meer naar je vreselijke oom.'                                                                                                                'Maar.. Maar dat is geweldig. Ik zou niets lievers willen dan met jullie mee.'                                          'Mijn oom gaat het proberen te regelen met jou oom en met de conrector en dan kunnen we naar huis. Weg van deze kostschool.'                                                                                                              'Oh ja nog een dingetje, mijn oom gaat mij weer inschrjven voor het Hoge ballet en daar zit ook een balletschool bij. En wie weet mogen wij daar dan samen naar toe. Als we allebei de auditie halen.'                                                                                                                                                                              'Echt gaaf, maar dan moeten we daarvoor dan wel stevig oefenen, maar dan komt het vast en zeker goed.'

Nienke en ik waren echt super blij en gingen heel erg vrolijk naar onze kamer toe. Iedereen was nogal verrast van onze plotselinge vrolijkheid. Maar wij trokken ons er niks van aan. Zo liepen we neuriend naar onze kamer. Daar eenmaal aangekomen ploften we op onze bedden. We praatten nog een hele tijd totdat het abrupt stil was. Bij ons allebei waren onze oogleden zwaar geworden en waren we in slaap gevallen.

De volgende dag schrokken we wakker van iemand die op de deur bonsde. Ik stapte uit bed en deed de deur open. Het was mijn oom.                                                                                                            'Nienke, Floor, ik verwacht jullie om 10 uur in de gymzaal en het is nu 8 uur,' zei mijn oom mysterieus. Zonder genoegen te nemen met een antwoord liep mijn oom al weg. Ditmaal schoot Nienke ook haar bed uit en snelde we ons allebei naar de badkamer. We hadden afgesproken dat ik eerst ging douchen omdat ik het snelst was en dat Nienke zich om ging kleden en klaarmaken. Toen ik klaar was deed ik en streppless jurkje aan. Die was roze met boven in kant, in het midden een zwarte band en onderin roze losse plooien. En ik deed losse haren.

Na anderhalf uur waren we klaar een besloten nog een kwartiertje te wachten en dan zouden we naar de gymzaal gaan.                                                                                                                                    Na een kwartier gingen we weg en liepen we naar de gymzaal. Daar eenmaal aangekomen zat mijn oom al te wachten. We gingen net als hem zitten en hij begon met vertellen:

'Meisjes ik heb goed nieuws. Jullie mogen allebei met mij mee naar huis.' Nienke en ik slaakten een kreetje. 'Maar daar komt wel bij kijken dat Nienke de auditie moet halen voor de balletschool anders moet ze terug naar haar oom.' Maar jullie gaan het halen. Toch?'                     'Ja tuurlijk,' zeiden we precies tegelijk.                                                                                                           'Meisjes, jullie moeten nu je koffers gaan pakken. Over een paar uur vertrekt het vliegtuig. Ik wacht op jullie bij de ingang van de school'                                                                                               Nienke en ik rende zo snel als we konden naar onze kamer. Toen we daar aankwamen pakten we onze koffers en deden al onze kleren er in. En natuurlijk onze balletspullen.  Daarna gingen we zo snel mogelijk naar de ingang. Alleen dat was niet zo makkelijk met onze uitpuilende koffers met kleren. Mijn oom zag ons aankomen en slaakte een kreetje.                                             'Typisch meiden he, met zoveel kleren!' Zuchtte mijn oom. En alle drie moesten we lachen.

We moesten echt opschieten want we hadden het vliegtuig bijna gemist. Maar gelukkig waren we net op tijd. Nienke had nog nooit gevlogen en genoot er dus echt van. Eenmaal aangekomen op he vliegveld in Tsechie reden we met de auto naar ons huis. En wat was ik blij om weer thuis te zijn.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

En hadden jullie het verwacht? Floor in ieder geval niet. Het einde van het boek nadert. nog drie hoofdstukken en dan is het boek al ten einde. Jammer? Niet getreurd. Ik heb twee kersverse boeken en hopelijk genieten jullie daar ook van. Heel erg bedankt voor het lezen!!

Xxx Nikita