Domino in de Ring

Hoofdstuk 7

'Het begint te regenen.' zei Domino, toen ze nog maar net op weg waren.

'Ik voel geen spetters, en de lucht is blauw!' zei Jamy.

'Kijk naar het Oosten.' zei Domino, 'Daar zijn een paar grijze wolken. Ze komen deze kant op, dus het ziet er naar uit dat geen lange wandeling kunnen maken.'

'Laten we dan naar het park gaan!' zei Lola. 'Dan zijn we daar tenminste geweest voor de regen komt!' Domino knikte.

'Dat doen we.' zei hij. Samen liepen ze naar het park. Er waren best veel mensen, grotendeels kinderen. Ze speelden bijna allemaal op de speeltoestellen in de speeltuin. Anderen zaten te vissen bij het meer. Op het grasveld zaten mensen te picknicken. Ze hadden genoeg te eten bij hun. Raaf keek er jaloers naar.

'Mag ik spelen in de speeltuin?' vroeg Lola aan Domino.

'Ja, maar blijf dichtbij en spreek geen andere kinderen aan.' Domino wilde vroeger ook altijd spelen in de speeltuin, maar elke keer als hij iemand aansprak keek deze hem vreemd aan. Ze reageerden altijd gemeen terug, dus had Domino besloten om zijn mond te houden tegen vreemden. Dit leerde hij ook aan Lola.

'Jamy! Ga je met me mee?' vroeg Lola.

'Natuurlijk!' zei Jamy, en te pakte Lola's hand. Lola trok haar mee naar de glijbaan. Domino, Raaf en Slagtand gingen op een bankje zitten en keken toe. Raaf verveelde zich al snel. Hij wilde eigenlijk ook wel meespelen op de toestellen, maar hij durfde niet. Hij was veertien, hij was hier dus veel te oud voor. Hij keek naar de grond en telde de steentjes van het grind.

'Raaf.' zei Slagtand ineens, 'Zullen we een spelletje doen? Tegen de verveling!'

Raaf knikte. 'Maar wat voor spel dan?' Slagtand dacht even na.

'Doen of de waarheid?' vroeg ze. Raaf versteende.

'Dat durf ik niet!' zei hij.

'Hoezo niet?' vroeg Slagtand.

'Als ik zeg waarheid, ga je beschamende dingen vragen! En als ik zeg doen, moet ik dingen doen die ik niet leuk vind!'

'Geen zorgen.' zei Slagtand. 'Ik stel alleen vragen die niet te veel ingaan op privacy, en ik geef alleen opdrachten die te doen zijn en niet beschamend zijn.' stelde ze hem gerust.

'Oké dan.' zei Raaf.

'Doen of waarheid.' vroeg Slagtand.

'Waarheid.' zei Raaf twijfelend.

'Oké, hier komt de vraag. Waarom word je Raaf genoemd, is het je echte naam?'

'Nee.' zei Raaf. 'Ze noemen me zo omdat mijn linkeroog zo zwart is als de veren van een Raaf.'

'Wat is je echte naam?'

'Dat mag niet! Je mag geen twee vragen achter elkaar stellen. Doen of waarheid?'

'Doen!' zei Slagtand. Raaf dacht heel even diep na.

'Ren een rondje om de glijbaan!' zei hij.

'Dat is makkelijk!' zei Slagtand, en ze stond op. Ze begon te rennen en ging zo snel als een speer. Binnen tien seconden zat ze te hijgen op het bankje.

'Oké, doen of waarheid?' vroeg ze.

'Doen.' zei Raaf.

'Oké, doe een koprol op het klimrek.' zei Slagtand.

'Maar dat kan ik niet!' zei Raaf verschrikt.

'Je weet het niet als je het nog niet hebt geprobeerd.' Raaf zuchtte en liep op het klimrek af.