Afleiding III

Deel 32

Onbegrijpend werd ze aangekeken door Maikel. 'Ik snap echt niks van jou.'
'Waarom ligt het nou weer aan mij?' huilend haalde ze haar schouders op en ze smeet haar kleding in de tas. Ze had het netjes willen doen maar dit voelde beter. Het bleef stil.
'Waar ga je heen dan?'
'Weet ik veel. Maakt het wat uit dan?' hij zuchtte.
'Wat is nou echt het probleem Lilly. Het is toch goed gekomen van de week. Ik had zelfs oppas geregeld voor Levi maar daar deed jíj moeilijk over.'
'Jij bent het probleem Maik. Het gaat niet alleen om van de week. Het gaat erom dat het elke keer wéér het zelfde gedoe is. Jij gooit steeds het schema door de war omdat jíj er niet mee om kan gaan. We hebben afspraken gemaakt, we kunnen niet zomaar voor onszelf kiezen en doen wat we willen. En jij kan je daar niet aan houden. Je hebt geen tijd meer voor mij, je hebt geen tijd meer voor Levi.' Ze wist niet wat ze erger vond op dit moment. 'Ik heb ook twee banen Maikel. Ik ben ook moe, ik ben ook doodop en ik krijg het ook niet altijd allemaal geregeld. Maar ik ben steeds degene die het weer kan oplossen. Ik heb zo vaak helemaal niks aan je..' Ze huilde en wilde schreeuwen, maar ze wist dat dat niet zou helpen. 'Ik kan het niet meer.. Niet als jij niet meer van mij..' ze kon haar zin niet afmaken, Maikel onderbrak haar direct toen hij wist wat ze wilde gaan zeggen.
'Hou op met die onzin.'
'Hou jij nog van mij dan?' het bleef even stil. 'Het is goed.' Knikte Lilly. 'Nu weet ik het tenminste.'
'Je overviel me. Tuurlijk hou ik nog steeds van je. Stop met zo raar doen.' Maikel pakte haar vast bij haar schouders en dwong haar de spullen die ze in haar handen had neer te leggen.
'Ik wil dit niet meer zo Maikel..' ze liet haar hoofd tegen zijn schouder aan vallen en begon nog harder te huilen. Ze was blij dat ze zijn troostende handen over haar rug heen voelde.

'Hey Yoenie,' begroette Eva haar dochter die voor de grote kast op de grond zat, met de hele inhoud om zich heen. Ze boog over haar heen en gaf haar een dikke kus. 'Gefeliciteerd met je verjaardag,' glimlachte ze maar ze kreeg niet echt een reactie. 'Wat doe je?' Youna zuchtte en haalde haar schouders op. Eva zag dat ze alle fotoboeken uit de kast had getrokken en ze hurkte naast haar neer.
'We moeten een foto mee naar school nemen, van onszelf.'
'Wat voor foto?'
'Eentje waar ik blij van word.. Of mooie herinneringen aan heb.. Eentje die ik mooi vind..' haalde ze haar schouders weer op. 'Maar ik weet niet welke foto.' Ze sloeg het fotoboek dicht en pakte de volgende. Eva aaide over haar hoofd en miste gelijk de mooie krullen die haar dochter altijd al had gehad. Tegenwoordig maakte ze het continu stijl, omdat ze haar krullen stom vond.
'Welke fijne herinneringen heb je waar je blij van wordt?' vroeg ze, misschien dat ze kon helpen. Youna dacht even na.
'Heb ik niet.'
'Natuurlijk wel. Misschien niet gelijk van pas geleden maar van vroeger toch wel. We hebben altijd héél veel gekke en leuke dingen gedaan.' Er brak een glimlach door op haar gezicht en ze knikte.
'Dat is waar.' Het bleef weer even stil. 'Ik weet nog dat Li en Maikel met mij gingen overgooien in het zwembad, in plaats van met de bal.' Bedacht ze zich. 'Dat was grappig.' Eva lachte en pakte het fotoboek van die vakantie erbij. Ze zochten de foto op en Youna knikte lachend.
'Stelletje engerds zijn jullie.' Lachte Eva. Ze had toen een aantal keer met ingehouden adem toegekeken en ze kon het zich nog maar al te goed herinneren.
'En toen deden we een watergevecht. Papa gooide jou in het zwembad toen de ballonnen op waren en hij helemaal nat was en jij niet.' Giechelde de tiener.
'Papa kan niet tegen zijn verlies.' Grinnikte Eva. 'Dat was een leuke vakantie hè?' Youna knikte.
'Alle vakanties waren leuk. We deden altijd veel leuke dingen.' Knikte Youna en Eva ging er bij zitten. 'Weet je nog toen we in dat hele grote oude kasteel waren en jij had gezegd dat we niet over de muur heen mochten hangen om naar beneden te kijken. En toen waren wij om het hoekje en gilde Lilly heel hard en dat jij dacht dat ik naar beneden was gevallen?' Youna lachte hard en Eva keek haar serieus aan.
'Dat was niet grappig Youna.' Toch kon ze haar lach niet inhouden.
'Jij was zo boos.'
'Gek hè. Mafkezen.' Eva gaf haar een duwtje en ze sloeg het fotoboek van afgelopen vakantie open.
'Nee, die vind ik niet leuk.' Youna pakte het af en klapte het dicht.
'Waarom niet?'
'Daarom niet.' Haalde ze haar schouders op. 'Ik denk dat ik al weet welke foto ik mee neem.'
'Welke?' nieuwsgierig keek Eva haar aan. Youna dook weer in de kast en nam het dikste en grootste fotoboek eruit.
'Ik weet nog dat papa mij ook een ring gaf, zodat ik ook getrouwd was met hem.' Zei ze en ze zocht de foto op. 'Ik denk dat dat mijn mooiste foto is.' samen keken ze naar de foto en Eva haalde het uit het boek zodat Youna het mee naar school toe kon nemen.
'Dat denk ik ook.' Knipoogde ze. Zij vond het ook een van de mooiste foto's van hun twee. Wolfs die in zijn veel te dure pak op zijn knieën in het gras zat en Youna in haar mooie prinsessen jurkje die glunderend met haar handen voor haar mond geslagen voor hem stond. De ring zat in een klein roze doosje die hij zijn dochter voor hield.
'Ik wil dat het weer is zoals toen..' zei Youna zacht. 'Nu is alles stom.'
'Het wordt wel weer leuk. Het leven is niet altijd feest lieverd.'
'Weet ik..' Eva gaf haar de foto en Wolfs kwam de woonkamer binnen gelopen.
'Gefeliciteerd prinses!' zei hij enthousiast en hij trok haar aan haar armen overeind.
'Pap..' zuchtend liet Youna zich knuffelen.
'Niet zuchten, dit is een mooie dag.' Glimlachte hij.
'Hm.'
'Jawel, kom ga je aankleden.'
'Waarom?' zuchtend keek Wolfs Eva aan.
'Omdat ik het zeg.' lachend ruimde Eva de spullen op en zuchtend liep Youna naar boven.
'Wat moet ik aan dan?'
'Wat jij mooi vind. Het is jouw dag.'
'Oké.' Met een kleine glimlach op haar gezicht vervolgde ze haar weg naar boven.
'Was dat slim?' vroeg Wolfs zichzelf af terwijl hij Eva aan keek. Ze knikte.
'Komt goed.' Wist ze zeker. Hij stak zijn hand uit en lachend pakte ze het aan waarna hij haar overeind trok. 'Gefeliciteerd met je prinses.' Hij glimlachte breed.
'Jij gefeliciteerd met mijn prinses.' Hij trok haar dicht tegen zich aan en zoende haar. 'Elf jaar? Echt?' ze knikte en zuchtte.
'Echt.. Niet te geloven hè.' Ze gaf hem nog een kus waarna ze de keuken in liep. 'Oh Maikel komt niet vanavond.'
'Niet?'
'Nee. Ze zijn uit elkaar en Lilly woont nu bij Fleur geloof ik. Ik heb geen idee.'
'Wat?' ze knikte.
'Had jij nog met hem gesproken?'
'Nee, daar was ik nog niet aan toe gekomen.. Dus daarom komt hij niet?'
'Hij wilde het niet moeilijker maken tussen hem en Lilly door vanavond te komen, maar ik weet het verder ook niet.'
'Nou dan moeten we maar met ze praten anders.'
'We moeten even helemaal niks Floris. Laat ze het maar zelf uitzoeken en als ze hulp nodig hebben komen ze dat wel vragen. Misschien is het goed voor ze, even afstand van elkaar.'
'Hoe doen ze het dan met Levi?'
'Denk je dat ik anderhalf uur aan de telefoon heb gehangen met hem?' lachte Eva. 'Hij ging werken maar wilde zelf vertellen waarom hij had besloten niet te komen en dat ze dus voor nu uit elkaar zijn. Meer weet ik niet en jij gaat je er ook niet mee bemoeien tenzij ze dat willen. En al helemaal niet vandaag.' Zuchtend keek hij haar aan.
'Duidelijk, mevrouw van Dongen.'
'Inderdaad.' Lachte ze. Youna was weer beneden. Ze had haar mooiste gescheurde broek aan en droeg een zwart shirt met een grote doodskop erop. 'Hé, heb je een nieuw shirt?' vroeg Eva verbaast en ze knikte.
'Had ik alvast van Fleur gekregen voor m'n verjaardag.' Glimlachte ze blij. 'Mag ik nu ook make-up op naar buiten? Je zou er over na denken als ik elf zou zijn.' vroeg ze met haar mooiste glimlach en lachend schudde Wolfs zijn hoofd. Uiteraard had hij geweten dat ze er over zou beginnen.
'Jij bent twee minuten over tien vanavond pas officieel elf jaar.' Probeerde hij en smekend kwam Youna voor hem staan.
'Doe niet zo flauw papa.. Alsjeblieft?' Wolfs wisselde een blik met Eva, die zich wijselijk op de achtergrond hield. Ze knikte bijna onopvallend.
'Mascara.' Besloot hij. 'Niet meer.' Blij glimlachte de tiener en ze pakte haar make-up mapje van tafel.
'Wat gaan we nou doen dan?' vroeg ze, nog altijd nieuwsgierig.
'Wat eet je altijd als ontbijt met je verjaardag?' vroeg haar vader en lang hoefde ze daar niet over na te denken.
'Verjaardag-pannenkoeken.' Glimlachte ze. 'Maar normaal maak jij pannenkoeken..' snapte ze het nog niet.
'En nu gaan we ze in de stad eten.' Bij Youna haar favoriete restaurant.
'In het pannenkoekenhuisje?' zoals zij de plek noemde en haar ouders knikte. 'Waar wachten jullie dan nog op.' Ze gooide het tasje terug op tafel en was er helemaal klaar voor. 'Komt de rest ook?'
'Vanavond komt iedereen eten.'
'Eten we dan ook pannenkoeken?' lachte ze en haar ouders schudde resoluut hun hoofd.
'Ben jij gek.'
'Gaan we dan barbecueën?' Wolfs had zijn portemonnee en de autosleutels gepakt en met z'n alle verlieten ze het huis.
'Je ziet het vanavond wel.' knipoogde Eva en ze stapte in de auto.

Blij bekeek Youna al haar gekregen cadeautjes. 'Vind je het leuk Joen?' vroeg Amy serieus en lachend knikte ze. Fleur rolde met haar ogen en wreef over haar rug. 'Welk cadeautje vind je het leukste?' ging Amy serieus verder.
'Alles.' Youna kon niet kiezen.
'Je moet kiezen Joena!'
'Dat wil ik niet want ik vind het allemaal leuk.' Bleef Youna erbij dat ze niet kon en wilde kiezen. 'Waarom komt Maikel niet?' vroeg ze, lichtelijk teleurgesteld.
'Maikel moet werken lieverd.' Had Lilly verzonnen. 'Morgen komt hij je halen om naar de bioscoop te gaan samen. Vind je dat leuk?' enthousiast knikte Youna.
'Dat is leuk Yoen.' Glimlachte Eva waarna ze opstond om iedereen van een nieuw glas drinken te voorzien en de taart te pakken. Lilly besloot haar te helpen en liep mee naar binnen.
'Ik wil het Youna nog niet vertellen, ze is veel te gek op hem.' Zei ze gelijk tegen haar moeder.
'Snap ik schat, maar misschien is het beter om het wel te doen. Ze komt er toch wel achter en dan is ze boos, dat weet je.' Lilly knikte.
'Maar niet vandaag.' Zuchtend liet ze zich omhelzen door haar moeder. Ze begon alweer te huilen voordat ze het door had. 'Ik wil dit niet..' snikte ze. Ze had pas een dag afstand van haar vriend genomen maar miste hem nu al.
'Voelde het goed om afstand te nemen?' ze knikte. 'Dan is het ook goed lieverd.'
'Weet ik. Maar het is zo moeilijk.'
'Snap ik.' Knikte Eva en ze troostte haar dochter. 'Maar het komt goed. Op wat voor manier dan ook.' Lilly knikte. 'En je mag altijd hier komen, dat weet je.'
'Ja. Maar dat doe ik niet. Papa is zo overbezorgd en een bemoeial en jij.. Soms ook.' Ze lachte samen. 'En ik wil jullie niet telkens met mijn problemen opzadelen en jullie helpen al zoveel met Levi..'
'Je hoeft je niet te verontschuldigen Li, ik wil alleen dat je weet dat je altijd naar ons toe kan komen.' Lilly knikte.
'Wat vind Amy ervan?'
'Ze was de hele middag met Angelique op pad geweest dus ze sliep al toen ik kwam, maar vanmorgen vond ze het erg gezellig.' Lachte Lilly. Op dat moment kwam Amy met de babyfoon naar binnen toe en ze stuiterde op en neer voor haar tante.
'Leevie is wakker tante Lielie!' zei ze enthousiast en lachend tilde Lilly haar op.
'Zullen we hem gaan halen boven?' ze knikte.
'Komen jullie dan gelijk terug? Dan kunnen we taart eten.' Zei Eva en de twee knikte tegelijk.
'Mag Leevie ook taart eten Lielie?' vroeg Amy en lachend schudde Lilly haar hoofd.
'Echt niet. Dat zou hij wel willen.' Ze opende de deur van de slaapkamer en Levi brabbelde er op los. 'Goedemiddag slaapkopje.' Ze tilde hem uit bed en drukte kusjes op zijn wang. 'Heb je lekker geslapen?' ze tilde hem hoger en rook aan zijn luier.
'Mag ik ook ruiken?' vroeg Amy en lachend hield Lilly de baby voor haar neus. 'Iehl.' De kleuter kneep met een vies gezicht haar neus dicht en haar tante lachte hard. 'Dat is flauw tante Lielie.' Amy gaf haar een duwtje.
'Sorry kleine.' Grinnikte Lilly.
'Ik ben niet meer kleine. Leevie is nu kleine.' Vond de kleuter.
'Jij blijft altijd mijn kleine nichtje.' Dus zou ze haar ook nog zo noemen. Ze legde het verschoonmatje op Amy haar bed en legde Levi erop. Amy ging naast hem zitten en speelde kiekeboe spelletjes met hem terwijl Lilly hem verschoonde. 'Wil jij een shirtje uitzoeken voor Levi?' vroeg Lilly en enthousiast sprong Amy overeind.
'Welke?' vroeg ze toen ze de kastdeur open had. 'Deze.' Giechelde ze en ze trok een shirt van haar stapel.
'Nee gek.' Lachte haar tante. 'Van Levi zijn stapel.' Giechelend propte Amy het shirt terug in elkaar en ze legde het terug op de stapel.
'Hmm.' Ze tikte haar vinger tegen haar mond aan.
'Pak ook het broekje maar wat op de stoel ligt.' Amy bracht alvast de broek en liep terug naar de kast.
'De blauwe?' vroeg ze en ze trok het tussen de stapel uit. 'Oh die heeft een piraat!' ze liet het plaatje zien wat erop stond.
'Die is perfect.' Glimlachte Lilly en ze trok het Levi aan. 'Piraat Levi.' Ze tilde hem op en drukte hem dicht tegen zich aan. 'Kom, we gaan taart eten. Tante Younie is jarig.'
'Mag ik Leevie tillen?' Lilly gaf haar de luier. 'Bah!'
'Ik til Levi wel de trap af.' Ze ging haar voor en Amy hupte achter haar aan.
'Zingen!' riep Eva gelijk toen ze terug waren. Ze stak net de laatste kaarsjes aan en zingend liepen ze de tuin in. Youna glunderde en Eva zette de taart voor haar neer. Ze voelde de hand van haar man op haar schouder en ze glimlachte naar hem. Hij knipoogde en ze wisten beide wat de ander dacht. Het was lang geleden dat er een glimlach op het gezicht van hun dochter had gezeten en ze waren meer dan blij dat ze die vandaag weer had.
'Wel een wens doen hè.' Zei Fleur tegen haar voordat ze de kaarsjes uitblies. Youna deed haar ogen dicht, dacht kort na en blies de elf kaarsjes uit.
'Wat is je wens?!' wilde de kleuter weten.
'Zeg ik niet.' Youna stak haar tong uit naar haar nichtje. 'Dan komt de wens niet uit.'
'Maar je kan het Eemie wel vertellen hoor.' probeerde de kleuter nog.
'Nee Amy. Het is de wens van Youna, en doorvertellen brengt geen geluk.' Fleur trok haar dochter op schoot. 'Heb je nog een feestje Yoen?' vroeg ze nieuwsgierig terwijl Eva voor iedereen een groot stuk taart sneed. Youna schudde haar hoofd.
'Met wie moet ik een feestje hebben dan.' Haalde ze haar schouders op.
'We gaan iets leuks doen, samen met Bent hè.' Zei Eva en Youna knikte. 'Pretpark, waterpark, dierentuin, bioscoop.. Kijk maar wat jullie leuk vinden om te gaan doen.'
'Oh dan wil ik mee!' zei Lilly gelijk.
'Ja ik ook,' lachte Fleur.
'Ik wil ook diertjes kijken.' zei Amy er achter aan.
'Gaan we ook nog op vakantie?' vroeg Lilly.
'Ja met z'n alle!' viel Fleur bij en smekend keken ze hun ouders aan.
'Stelletje feestbeesten zijn jullie.' Was het enige wat hun vader er over te zeggen had. Lilly liep naar binnen om het wipstoeltje van Levi te pakken en ze zette hem buiten op tafel. 'Ik had een groentehapje voor hem in de koelkast gezet.'
'Weet ik.' Glimlachte Lilly en ze liep weer naar binnen om het op te warmen.
'Mag ik Leevie eten geven mama?' vroeg Amy op haar liefst.
'Dat moet je zo aan tante Lilly vragen lieverd.' Amy ging van haar schoot af en kietelde Levi onder zijn voetje.
'Leevie is blij.' Ze wiebelde samen met hem en lachte. 'Dan wilt hij dat ik zijn eten geef.'
'Echt waar?' lachte Fleur en ze gaf haar een hap taart. Amy knikte zo overtuigd mogelijk, ze was er zelf ook van overtuigd. 'Je weet het altijd weer mooi te vertellen aapje.'
'Ja hè mama.' Glunderde Amy, alsof ze een compliment had gekregen.
'Wat eten we nou vanavond?' wilde Youna weten.
'Dat zie je straks wel.' kreeg ze nog steeds het zelfde antwoord als die ochtend.

'Maikie?' Youna draaide zich bij de voordeur terug om naar haar broer. Hij wachtte op de scooter totdat ze binnen was.
'Kabouter?' vragend keek hij haar aan en twijfelend richtte Youna haar blik haar haar voeten. 'Wat is er schat?'
'Hebben jij en Li ruzie?' wilde ze weten. Niemand had haar wat verteld, maar ze wist het. Maikel zuchtte.
'Het gaat niet zo lekker nu tussen ons, dat moeten we even uit zoeken.'
'Gaan jullie dan scheiden?' hij glimlachte.
'We zijn niet getrouwd Yoen.' Youna haar hoofd werd rood en onzeker keek ze hem aan. 'Maar als je bedoeld of wij uit elkaar gaan, dat weet ik niet. Tijdelijk, voor nu.' zei hij eerlijk. 'Maar eigenlijk moet je het aan je zus vragen.'
'Waarom? Jij bent toch mijn broer.' Haalde de tiener haar schouders op. 'Zie ik je dan nooit meer?' vroeg ze hetgeen wat ze al die tijd al wilde weten. Maikel gebaarde dat ze dichterbij moest komen en ze liep naar hem toe.
'Tuurlijk zien wij elkaar nog. Wat er ook gebeurd en hoe het ook mag lopen tussen Lilly en mij. Oké?' zei hij duidelijk en ze knikte. 'Yoen, als er iets is, of je hebt me nodig weet je wat je moet doen hè?'
'Dan bel ik je.' Knikte ze weer.
'Altijd.' benadrukte uit.
'Dat weet ik.' Ze sloeg haar armen om zijn nek. 'Ik wil niet dat Li en jij uit elkaar gaan..' snikte ze.
'Hé meisje,' Maikel wreef troostend over haar rug. 'Daar moet jij geen verdriet om hebben.'
'Waarom hebben jullie ruzie dan? Is Lilly boos op jou?'
'Ja..' zei hij eerlijk. 'En terecht. Ik ben er niet voor haar geweest toen ze me nodig had. En wederom kwam ik daar te laat achter.'
'Dan moet je het goedmaken, en er wel voor haar zijn.' zei de tiener wijs. 'Ze heeft het altijd heel druk met werk en Levi.. En dan is ze heel moe.' Wist ze.
'Dankjewel voor het advies kabouter.' Glimlachte Maikel en Youna glimlachte trots terug. Alsof Maikel het zelf niet had kunnen bedenken. 'Ik ga het opvolgen.'
'Oké.'
'Nu moet ik echt gaan.' Youna en ze gaf hem een kus. Maikel veegde haar tranen weg. 'Niet verdrietig zijn hè. En bellen als er iets is.' ze knikte.
'Ga nou maar.' ze zwaaide hem uit en draaide zich daarna om. 'Hoi papa.' Ze had de deur niet eens open horen gaan en ze had niet eens doorgehad dat haar vader in de deuropening was verschenen.
'Kwam Maikel niet nog even binnen?' ze schudde haar hoofd.
'Hij moet naar de oudjes.' Glimlachte ze.
'Hoe was de film?'
'Leuk.' Was het enige wat ze er over te zeggen had. 'Gaan we eten?'
'Vijf minuten.' Wolfs deed de deur achter haar dicht. 'Mama staat nog onder de douche. Was het gezellig?'
'Ja papa.' Antwoorde ze braaf. Ze schopte haar schoenen uit en liep door naar de tuin. De tafel was al gedekt dus ze ging alvast aan tafel zitten.
'Kom eens prinses?' ze rolde met haar ogen en liep terug naar binnen. 'Handen wassen.' Zuchtend waste ze haar handen.
'Kan je dat niet gewoon zeggen als ik daar zit?'
'Dat kan. Maar wat ik wilde zeggen, mama en ik gaan zondag een weekje op vakantie met z'n tweeën..'
'Zonder ons?' onderbrak Youna hem.
'Ja.' Knikte hij lachend. 'We zijn vijf jaar getrouwd over anderhalve week, dus we gaan eens met z'n tweetjes weg.' Glimlachte hij trots.
'Waar ga ik dan heen?' wilde ze weten.
'Daar wil ik het met je over hebben. Lilly woont nu een soort van bij Fleur, ik geloof dat Maikel jou net vertelde over hun?' ze knikte. 'Dus een van hun komt hier logeren om op jou te passen. Wie jij wilt.'
'Allebei.' Had Youna al gelijk bedacht.
'Dat kan ook. Ik regel het met je zussen.' Youna glimlachte. 'Mama weet nog van niks, dus niks vertellen hè.'
'Ik kan echt wel geheimen bewaren.'
'Wat voor geheimen?' Eva stond ineens beneden. Ze kamde haar haren uit en keek de twee vragend aan.
'Dat is dus geheim.' Lachte Youna onschuldig.
'Vertel, wat zitten jullie te bekokstoven?' wilde ze weten. Ze legde de borstel op het aanrecht en ging met haar armen over elkaar geslagen voor hun staan.
'Niks mama.. Ik weet een geheimpje van Li en dat mag ik dus niet vertellen. Niet aan papa, en dus ook niet aan jou.' Zei ze serieus en ze liep naar de tuin. Verbaast keek Eva haar man aan, die zijn handen ophief.
'Mij zegt ze het dus ook niet.' Zei hij.
'Het zal wel. Ik krijg het wel bij haar los.' Wist Eva zeker. 'Is het eten klaar?'
'Ga maar zitten.' knipoogde hij. Toen ze in de tuin was liet hij zijn handen even zuchtend op het aanrecht steunen. Hij wist niet of het een goed idee was dat Youna het al wist, ze had nooit goed geheimpjes kunnen bewaren. Zeker niet tegenover Eva. Maar hij wist ook dat ze zo iets graag van te voren wist, zodat ze wist waar ze aan toe was.
'Schiet op Wolfs!' hoorde hij zijn vrouw vanuit de tuin roepen en lachend schudde hij zijn hoofd. 'We hebben honger!'