Afleiding III

Deel 34

Het was nog vroeg, maar nu was het nog niet zo warm. Lilly vond het fijn elke dag te wandelen met haar baby maar in de hitte wilde ze dat hem niet aan doen. Pim was gezellig met haar mee gegaan, ze hadden elkaar al weer even niet meer gesproken en ze vond het altijd fijn om met hem te praten. Hij luisterde altijd naar haar, en had goede raad. Ze waren naar zijn werk gelopen aangezien zijn dienst zo zou beginnen. 'Nou, succes.' Glimlachte ze.
'Thanks. Bel maar hè, als je me nodig hebt.' Hij zwaaide naar haar en ging naar binnen.
'Hé Li,' ze hoorde de verraste stem van Maikel achter zich. 'Kom je voor mij?' vroeg hij voorzichtig. Ze glimlachte.
'Pim moet ook werken, we hebben een stukje gewandeld.' Ze wist dat Maikel hem niet zo mocht maar dat was niet haar probleem.
'Hm.' Reageerde hij dan ook. Hij boog in de wagen en gaf zijn zoon een kus. 'Nog iets van pa en ma gehoord?'
'Ze zijn in Parijs. Vlak bij de Eifeltoren.' Glimlachte ze. 'Heel romantisch allemaal dus.'
'Als ik de volgende keer wat langer heb gespaard neem ik je ook mee naar Parijs. In plaats van de Ardenne.' Ze lachten samen.
'De Ardenne was anders ook erg romantisch.' Ze bloosde licht en hij lachte. Hun blikken bleven hangen toen ze elkaar kruiste en in stilte bleven ze zo staan. 'Ik..' Lilly schudde haar hoofd en stopte met praten. 'Laat maar.'
'Ik mis jou ook.' Maikel wist wat ze had willen zeggen. Ze knikte en hij zag dat ze vocht tegen haar tranen.
'Wil je me even vasthouden? Alsjeblieft?' smeekte ze zachtjes. Maikel liet de boodschappentassen los en omhelsde haar direct.
'Ik wil je altijd vasthouden Li,' fluisterde hij en snikkend liet ze haar hoofd tegen zijn schouder aan rusten. Lang bleven ze zo staan, net zo lang totdat ze Levi hoorde ontwaken. Glimlachend keek Lilly naar hem. Ze voelde Maikel zijn hand over haar hoofd en hij drukte een kus op haar slaap. 'Ik heb zo geen spijt van hem.' Lilly schudde haar hoofd en ze veegde haar tranen weg.
'Ik ook niet. En ik heb er ook geen spijt van dat ik hem samen met jou heb.' Ze wist dat ze de beste keuze had gemaakt haar baby te houden en moeder te worden. Samen met Maikel papa en mama zijn van hun baby. 'Ik wil dat we er uit komen samen Maik..'
'Ik wil het goed maken, maar ik weet niet zo goed hoe.' Zei hij eerlijk.
'Ik weet het eigenlijk ook niet..' Lilly haalde haar schouders op.
'Ik denk dat het goed is geweest, dat je afstand hebt genomen.' Hij was kwaad geweest. Hij had niet begrepen waarom ze dit had gedaan, maar dat deed hij nu wel.
'Ja, dat denk ik ook nog steeds.' Knikte ze. Maikel keek op zijn horloge, eigenlijk was hij al veel te lang weg maar hij wilde dit het liefst nu met Lilly uit praten. 'Ga maar.' ze knikte opnieuw.
'Zeker? Ik kan dit wel even weg zetten, dan loop ik met je mee terug.'
'Doe nou maar niet. Ze hebben je nodig.' Maikel zuchtte. Hij was het er eigenlijk niet mee eens maar hij wist ook wel dat hij heibel zou krijgen als hij nu weg zou lopen van zijn werk.
'Oké.' Hij gaf Levi een kus, de baby had een tevreden glimlach op zijn gezicht. 'Wat wordt hij rustig wakker.' Lilly glimlachte.
'Een minuut of tien.' Knikte ze. 'Dan gaat 'ie gillen.' Maikel lachte.
'Ga maar snel naar huis dan.' Ze knikte. Even keek ze hem nog aan waarna ze de wagen in de goede richting duwde.
'Li?' ze draaide zich terug om. Het bleef stil. Ze zag hoe Maikel naar de juiste woorden zocht en ze besloot hem te helpen.
'Ik ook van jou.' Hij glimlachte en zij draaide zich terug om.

'Jullie krijgen kusjes van mama.' Zei Youna gelijk toen ze de tuin in stapte.
'Doe je de deur alsjeblieft dicht?' zei Lilly gelijk. Ze probeerde de tempratuur binnen een beetje aangenaam te houden voor haar baby maar telkens liet iemand de buitendeur weer open staan.
'Dankjewel mama.' Giechelde Amy.
'Youna bedoeld dat je kusjes van Eva krijgt.' Zei Fleur.
'Maar dat zegt Joena niet.' Reageerde de kleuter eigenwijs. Fleur zuchtte waarna ze lachte.
'Eva is toch de mama van Youna. Doe niet zo eigenwijs Amy.' De kleuter giechelde weer.
'Ik ga weer zwemmen.' Deelde ze mee waarna ze weer terug in het zwembad sprong.
'Heb je met mama geappt?' vroeg Fleur en Youna schudde haar hoofd.
'Skype.' Zei ze kort.
'Oh en dat zeg je niet effe?' lachte Lilly. 'Misschien wilde wij mama ook spreken.'
'Mama had geen tijd. Want ze moest mee shoppen. Oh en ze komen zondag in de avond terug.'
'Arme Eva.' Lachte Fleur.
'En ze mist ons heel erg. En we moeten poetsen voordat ze terug komen want ze wil geen vies huis hebben.' Haar zussen lachten. 'Anders mogen jullie nooit meer op mij passen.'
'Het enige wat een troep is, is jouw kamer.' Lachte Lilly. 'Maar dat zal ze wel gewend zijn ondertussen.' Youna stak haar tong uit.
'Het is wel echt warm.' Klaagde ze.
'Doe je lange broek uit, doe je shirt uit. Doe een bikini aan.' reageerde Fleur gelijk. 'Jij loopt erbij alsof het winter is. Het is dertig graden joh.' Youna mokte wat. Ze sloeg haar armen om haar knieën heen en bleef zo zitten.
'Voor ons hoef je je toch niet te schamen Joen. Doe gewoon je bikini aan, ga zwemmen.' De tiener haalde haar schouders op. Zuchtend keek Lilly naar Fleur. 'Doe anders een topje over je bikini heen. Met van die dunne bandjes.' Probeerde ze. 'Het water is heerlijk koel.'
'Oké, dat kan ik wel doen.' Besloot Youna en ze ging weer naar binnen toe om zich om te kleden.
'Zal ze denken aan een handdoek?' vroeg Fleur.
'Nope.' Schudde Lilly resoluut haar hoofd. 'Ik loop wel.' lachte ze en ze ging achter haar zusje aan naar binnen. Ze keek even bij Levi in de box. Rustig lag hij te slapen, ze zag dat hij het al minder warm had als eerder die middag. Ze aaide over zijn hoofdje en ging naar boven. De deur van de kamer van haar zusje stond op een kiertje en ze duwde het open. Youna trok net het topje over haar buik maar Lilly zag de rode krassen. Het waren er veel, veel te veel.
'Wat doe je.' Verschrikt keek Youna haar aan.
'Ik heb je een badlaken gepakt. Ik dacht dat je die zou vergeten.' Lilly hield het ding omhoog. Ze deed maar alsof ze niets had gezien. Waarom wist ze nog niet maar dat leek haar het beste.
'Oh, ja. Dankje.' Youna pakte het aan. 'Ga je weer mee?' Lilly knikte en liep weer achter haar aan terug naar beneden.
Op haar gemak pakte Eva alle spullen in. Ze had geen zin om het straks gehaast te moeten doen, dus was ze alvast uit bed gekomen. 'Wat doe je Eef?'
'Ik pak alvast in,' Wolfs draaide zich om en keek op de wekker, waarna hij de deken over zijn hoofd trok.
'Het is pas zeven uur, gek.' Ze lachte. 'Kom terug,' hij klopte naast zich op het matras.
'Vanmiddag gaan we al weg.' Ze liep op en neer naar de badkamer om alvast de spullen te pakken die ze niet meer nodig zouden hebben. Ze hoorde haar man zuchten. 'Laat me Floris,' lachte ze. 'Ga jij no maar slapen dan.'
'Als jij terug naast me komt liggen.'
'Zo,' beloofde ze. Ze vouwde haar kleding netjes opnieuw op. 'Het is wel duidelijk dat Li mijn koffer heeft ingepakt.' Dat had ze bij het openen van haar koffer eerder die week gelijk al geconstateerd.
'Hoezo?'
'Floris..' ze lachte. 'Twaalf shirtjes, zes blousejes, acht topjes, acht broeken. Vijftien setjes ondergoed.. Voor zeven dagen.' Hij begon te lachen. 'Het kind is nuts.'
'Jouw kind Eef.'
'Ja.. Nu ineens wel hè.' Glimlachend klapte ze de deksel van de koffer dicht en ze kroop weer in bed. Wolfs sloeg zijn arm om haar middel en trok haar dichter naar zich toe. Ze zuchtte.
'Hm?'
'Ik mis ze.'
'Vanavond zien we ze weer lieverd,' glimlachte hij. Ze knikte.
'Weet ik. Ik mis ze gewoon. De etterbakken.' Ze lachten samen. 'Al had ik dit weekje samen ook niet willen missen.' Hij tuitte zijn lippen en zij beantwoorde die. 'Dankjewel.' Fluisterde ze tegen zijn lippen.
'Jij bedankt dat je mee wilde.' ze lachte.
'Hoe heb je het voor elkaar gekregen? Ik kreeg niet eens de drie weken die ik wilde, omdat iedereen me voor was.' hij lachte.
'Gewoon.' Zei hij simpel. Lachend schudde ze haar hoofd. Ze wist dat ze geen beter antwoord zou krijgen als dit. Ze legde haar handen onder haar hoofd en staarde naar het plafon.
'Gaan we volgende week nou gewoon weer op vakantie?' hij lachte. 'Ik ga bijna denken dat we rijk zijn.'
'Zijn we toch ook.' Hij boog over haar heen en kuste haar neus.
'Ja, das waar.' Moest ze toegeven. 'Drie kinderen, twee klein kinderen.' Ze waren ontzettend rijk.
'Dan ben ik het rijkst.' Vond Wolfs. Vragend keek ze hem aan. 'Ik heb jou ook nog.'
'Ha, ha.' Glimlachend keek ze hem aan en verliefd zuchtte ze. 'Ga nou nog maar even slapen.' Hij lachte. Hij wist dat ze zichzelf nooit meer een houding wist te geven als hij zoiets zei, daarom zei hij het juist. Dat nam niet weg dat hij het niet honderd procent meende.
'Gaan we zo nog een stukje lopen? De laatste keer Parijs in.' Ze knikte en draaide zich terug op haar zij. Hij hield zijn armen voor haar open zodat ze zich tegen hem aan kon nestelen. Zoals ze het liefste lag.