Life of a youtuber

Deel 22

POV Jeremy
Langzaam open ik mijn ogen. Buiten hoor ik vogels fluiten en zonlicht schijnt naar binnen. Nog half in slaap zoek ik naar m'n telefoon. Slaperig kijk ik naar het schermpje om te zien hoe laat het is. 'Shit!' Snel schiet ik overeind. Harm kijkt me slaperig aan. 'Watizzer?' Mompelt Harm verbaasd. 'Het is al 9 uur! M'n vader zou me om 9 uur komen ophalen... Dus dat betekend dat ik geen tijd meer heb om te ontsnappen!'
Snel spring ik m'n bed uit en probeer me zo snel mogelijk aan te kleden. Ik pak m'n rugzak en gooi er de belangrijkste dingen in. Joost en Link slapen nog en ik besluit om ze te laten slapen. Met tranen in mijn ogen neem ik afscheid van Harm en schrijf ik een briefje voor Link, Joost, mijn familie en natuurlijk Mila. Langzaam loop ik door het ziekenhuis. Bij de ingang zie ik mijn vader en Enzo al staan. Met z'n drieën lopen we naar de auto. Voor ik instap kijk ik nog één keer achterom. Achter het raam in Links kamer staan Joost, Link en Harm me verdrietig uit te zwaaien. Ik zwaai kort terug en dan stap ik de auto in. Onderweg naar het vliegveld wordt er bijna niks gezegd. Enzo staart naar buiten. Ik pak m'n telefoon en oortjes uit mijn tas en luister muziek tot we aankomen bij Schiphol. Mijn vader weet waar we moeten zijn dus volgen Enzo en ik hem maar. Al snel zitten we in het vliegtuig. Langzaam stijgt het vliegtuig op. Ik kijk naar beneden om nog even naar Nederland te kijken... Al snel vliegen we boven de zee. Ik kijk nog een tijdje naar buiten maar dan vallen mijn ogen dicht.

Three hours later... (SpongeBob stem ;) )

Ik schrik opeens wakker van hard gepiep. Iedereen is wakker en rent door elkaar. De stewardess roept dat we rustig moeten blijven en onze zwemvesten moeten aantrekken. Verbaasd vraag ik aan Enzo wat er aan de hand is. 'Het vliegtuig gaat neerstorten!' Roept Enzo in paniek. Even voel ik me enorm duizelig maar zodra ik weer controle over me zelf heb pak ik Enzo's handen en probeer hem te kalmeren. Ondertussen springt iedereen één voor één uit het vliegtuig, we vliegen namelijk nog steeds boven zee. Wij zitten helemaal achterin. Na een paar minuten zijn wij als laatste aan de beurt. Mijn vader duwt ons opzij en springt naar buiten. Als tweede springt Enzo. Ik doe m'n reddingvest goed en spring ook naar buiten. Zodra ik spring hoor ik het vliegtuig nog raardere geluiden maken. De stewardessen en piloten springen ook snel uit het vliegtuig. Even later horen we een harde knal en is er geen vliegtuig meer te zien...