Life of a youtuber

Deel 8

Pov Link:
Langzaam sluit ik m'n computer af. Joost zal zo wel langskomen om met ons mee te eten. Mijn ouders weten wel wat er is tussen mij en Joost en hoe het er bij Joost thuis aan toegaat... Ik ren de trap af en zeg tegen m'n moeder dat Joost blijft eten. Daarna besluit ik om Joost alvast tegemoet te lopen. Ik ren naar buiten en via een snellere weg ren ik de straat van Joost in. Ik zie Joost net uit zijn raam springen, dus ren ik snel achter hem aan en spring op zijn rug.

POV Joost:
Opeens hoor ik snelle voetstappen achter me. Ik wil me nog gauw omdraaien maar er springt iemand op m'n rug. Snel gooi ik de persoon van m'n rug af en sla hem op zijn slaap. Gelukkig raakt de onbekende persoon hierdoor buiten bewustzijn. Ik draai hem voorzichtig op zijn rug en dan zie ik... LINK?!? 'Shit! Wat heb ik gedaan' mompel ik zachtjes. Langzaam opent Link zijn ogen. Hij probeert overeind te komen maar hij zakt meteen weer in elkaar. Het enige wat hij nog kan mompelen is 'J...Joost?' Daarna valt hij weer flauw. Snel pak ik m'n telefoon en probeer zo snel mogelijk 112 in te toetsen. Daarna bel ik de ouders van Link. Als de ambulance komt wordt Link voorzichtig op een brancard gelegd en naar het ziekenhuis gebracht. Gelukkig mag ik meerijden.

POV Link:
Wa... Waar ben ik?!? Het enige wat ik zie is zwart en sterretjes. Ergens in de verre hoor ik mensen praten, maar ik kan ze niet verstaan. Ik weet ook niet wat er gebeurd is... Ik... Ik weet zelfs m'n eigen naam niet meer... Ik weet helemaal niks meer! Ik begin helemaal te trillen en te zweten. Ik hoor mensen boven me schreeuwen dat ik last heb van een paniekaanval. Iemand pakt m'n hand vast, ik weet niet wie maar toch voelt het vertrouwd. Langzaam voel ik me iets rustiger worden tot ik weer in slaap val.

POV Joost:
Ik zit nog steeds in de ambulance naast Link. Hij beweegt helemaal niet en heeft z'n ogen nog steeds dicht. Langzaam vallen mijn ogen ook bijna dicht... Totdat ik opeens zie dat Link zijn ogen open doet. Eerst probeert hij rond te kijken, maar opeens begint hij enorm te trillen en te zweten. Volgens de dokter heeft hij een enorme paniekaanval! Ik weet niet wat ik anders kan doen, dus pak ik voorzichtig Links hand. Gelukkig wordt hij hierdoor steeds rustiger en valt hij in slaap. Ik app snel Harm en Jeremy dat we op weg zijn naar het ziekenhuis. Hopelijk is Harm ook niet boos meer. Links ouders zijn ook onderweg naar het ziekenhuis. Hopelijk komt het allemaal goed...