Zümrüdüanka

Tanıtım

Ben,Samyeli Sarıhan.Yalnız,zavallı,hayatının zincirleri başkalarının elinde olan Samyeli Sarıhan.Ruhunda ve vücudunda en derin yaraları barındıran Samyeli Sarıhan.Tanımlamaya yetecek kadar kelime yok.

Doğumumdan itibaren başladı lanetim.İlk kaybım,annem oldu.Olsun,neticesinde bir ablam ve babam vardı değil mi?Babam Mehmet Sarıhan,bir köşe yazarıydı.Kendi ailesinde okumuş tek kişi,en bilge kişi.Ve ölümüne yol açacak kadar cesur.Korkmadan dile döktü görüşlerini,evimize gelen onca tehdit mesajına rağmen.İnfaz emri,son köşe yazısının ardından 1 hafta sonra verildi.O gün,benim doğumgünümdü,1 Ocak.Babam bana sürpriz yapmak için hazırlattığı pastayı almaya gitti.O gece ne pasta gördüm ne de babamı.Tek gördüğüm şey,ertesi gün ara sokakların birinde babamın siyah örtüyle kapatılmış cesedi ve olay mahallini saran sarı şeritler...Katil ise ne tuhaftır (!) ki bulunamadı.Zaten işler hep böyle değil miydi,güçlü olan güçsüzü ezer,adaletin ve hukukun temsilcileri ise birden güçlülerin muhafızı olur.

O olaydan sonra ablamla biz çocuk çığlıklarından,insan kanından,toz bulutlarından yapılmış bu saçaklı dünyada tek kaldık.Ta ki dayımla yengem bizi yanlarına alana kadar.Evet buradan bakınca ne kadar sevimli ne kadar iyi iki aile üyesi!Tabi bizi bodrum katında soğukta yatırdıklarını,köle gibi çalıştırdıklarını,ablamı zorla yaşlı başlı bir adamla evlendirdiklerini,dayımın bana tecavüz ettiğini ve yengemin beni dayak manyağı yapmasını saymazsak...

Şimdi 16 yaşındaki ben tüm bu olanların üstüne aynı ablamın kaderi gibi,zorla biriyle evlendirileceğim.Ama bu kez pes yok,bu kez korkmak yok,bu kez ya KAÇIŞ var ya da ÖLÜM.

***

Merhaba arkadaşlar bu ilk hikayem,umarım beğenirsiniz.Yorumlarınızı esirgemeyin lütfen! :D