"ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္....ေဒါက္..ေဒါက္..."
စားပြဲကိုအဆက္မျပတ္ လက္ညိဳးေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားေနတဲ႔အသံေႀကာင့္ က်မ ဂင္ခ်ီမ္ထမင္းေႀကာ္ ေႀကာ္ေနရာက လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်စ္တို႔ႏွင့္ျပည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းတစ္စံုက က်မကို ျပံဳးကာႀကည့္ေနသည္။
"ႏိုးျပီလား..."
"အင္း...ဗိုက္ဆာတယ္..."
ႏႈတ္ခမ္းေလးစူကာ ေခါင္းညိတ္ေျပာလိုက္ေသာ သူ႔ပံုစံေႀကာင့္ က်မ အသည္းယားစြာ အနားကိုတိုးကပ္သြားျပီး ႏွာေခါင္းေလးကို အသာေလးဆြဲလိမ္လိုက္မိသည္။
"မ်က္ႏွာသစ္ရေသးလို႔လား..."
"ဟင့္အင္း...အိပ္ရာႏိုးေတာ့ ထမင္းေႀကာ္နံ႔က ဆြဲေဆာင္ေနတာနဲ႔ လာႀကည့္တာ...မ်က္ႏွာမသစ္ရေသးဘူး"
"ညစ္ပတ္အိုး..."
က်မ ႏွာေခါင္းအသာရံႈ႕ကာ ေျပာလိုက္ရင္း မီးဖိုကိုထပိတ္ျပီး သူ႔ေဘးကခံုမွာဝင္ထိုင္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္။ ဒါေပမဲ႔ က်မ ထိုင္ခ်လုဆဲဆဲမွာ လက္ကေနတစ္ဆင့္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းတာ ခံလိုက္ရျပီး သူ႔ေပါင္ေပၚေနရာယူျပီးသား ျဖစ္သြားသည္။
"ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ...အတင္းအတင္းပဲ"
"လြမ္းလို႔..."
ခြ်ဲသလိုလိုေျပာရင္း က်မ ပုခံုးေပၚ သူေမးေလးတင္လာေတာ့ သူ႔ဆံပင္ေလးေတြကို သတိလက္လြတ္ နမ္းရိႈက္မိျပန္သည္။
"မေန႔က ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ေရာက္လဲ"
"ႏွစ္နာရီ...ပင္ပန္းလိုက္တာလြန္ေရာ"
အင္းေလ။ China မွာ ပြဲျပီးျပီးခ်င္း ခ်က္ခ်င္းျပန္လာရတဲ႔အျပင္ Dorm ကေနတစ္ဆင့္ ဒီအိမ္ကို ထပ္လာရေသးေတာ့ ပင္ပန္းရွာမွာေပါ့။ က်မ မနက္ 12 နာရီမွ ေရာက္တာေတာင္ မႏိုးေသးလို႔ သူႏိုးလာရင္ အသင့္စားရေအာင္ ထမင္းေႀကာ္ေႀကာ္ေပးေနတုန္း အိပ္ခ်င္မူးတူး ထလာခ်င္းပင္။
"ဒီေန႔ေရာ Schedule ရွိလား..."
"ဟင့္အင္း...မနက္ျဖန္မွ၊ ဒီေန႔ OFF တယ္"
"အနားလဲရဦးမွပဲ...ဒီႏွစ္အတြင္းမွာတင္ Tour က ဘယ္ႏွစ္ခုရွိေနျပီလဲ..."
