"သူခိုး!"
JongIn ရဲ႕ မထိတထိ စေနာက္တဲ႔ စကားသံအဆံုးမွာ က်မမ်က္ႏွာ နီရဲသထက္နီရဲလို႔လာတယ္။ မိုးပ်ံရဟတ္ေပၚမွာ နမ္းလိုက္တဲ႔ကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ရဟတ္တပတ္ျပည့္လို႔ ေအာက္ျပန္ေရာက္တ႔ဲထိ မ်က္ႏွာထားျပံဳးစိစိနဲ႔ လိုက္စတုန္း။
"သူခိုးမေလး! သူမ်ားကို အလစ္အငိုက္ဖမ္းျပီး ခိုးနမ္းပါတယ္လို႔"
"JongIn...ေတာ္ေတာ့ေနာ္!...မ,စ နဲ႔ေတာ့"
"မစပါဘူး...အမွန္အတိုင္းေျပာေနတာ...မျဖစ္ေသးပါဘူး ႀကိဳတင္ကာကြယ္မႈေတြ လုပ္ထားမွပါ!"
"JONGIN!!!!"
"က်မ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ ေအာ္လိုက္ေတာ့ JongIn က သေဘာတက်ရယ္ျပန္တယ္။ သူ႔ႀကည့္ရတာ က်မ ေျပာသမွ်ကို ရယ္စရာထင္ေနပံုပဲ။
"ဟုတ္ပါျပီ...ဟုတ္ပါျပီ မ,စေတာ့ဘူး...အဲ႔ဒီ႔အစား ေနာက္အပတ္က်ရင္ တစ္ေနရာလိုက္ခဲ႔ရမယ္"
"ဘယ္ကိုလဲ"
"လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္...သိခ်င္ရင္လိုက္ခဲ့ေပါ့"
"ႀကိဳေျပာလို႔မရဘူးလား...လိုက္မွာပဲဟာကို"
"မရပါဘူးေနာ္!"
ေျပာရင္းက က်မ ႏွဖူးကိုလက္ညိဳးနဲ႔အသာတြန္းထုတ္ျပီး စက္ဘီးအပ္ထားတဲ႔ေနရာဆီ ဆက္ထြက္သြားတယ္။ က်မ ကို
့္ႏွဖူးကိုယ့္လက္ေလးနဲ႔ အသာအုပ္ကိုင္ရင္း စူစူပုပ္ပုပ္ရပ္ႀကည့္ေနလိုက္တယ္။ ေျခလွမ္းဆယ္လွမ္းမျပည့္ခင္မွာပဲ JongIn က ရပ္လိုက္ျပီး ေနာက္ကိုလွည့္မႀကည့္ပဲ တံေတာင္ဆစ္တစ္ဖက္ကို ေကြးျပတယ္။ က်မ အသံထြက္တဲ႔အထိ ရယ္လိုက္မိရင္းကပဲ ထိုလက္ေလးကို အေျပးသြားခ်ိတ္လိုက္တယ္။ တကယ္ပါ...။ က်မေဘးမွာ JongIn ရွိေနျခင္းက က်မကိုယ္က်မ ကမ႓ာေပၚမွာ ကံအေကာင္းဆံုးလူလို႔ ထစ္ထစ္ခ်ယံုႀကည္ေနေစတယ္။ ကိုယ္ႏွစ္ရွည္လမ်ား ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔သူက ကိုယ့္ခ်စ္သေလာက္အခ်စ္နဲ႔ တုန္႔ျပန္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္မ်ားကံေကာင္းလိုက္သလဲ။
"JongIn..."
"ဟင္......"
"ခ်စ္တယ္သိလား...တကယ္အရမ္းခ်စ္တာ"
"အင္း...သိတာေပါ့!"
ေျပာျပီးတာနဲ႔ ျပံဳးေနတဲ႔ JongIn က လက္တြဲျပီးလမ္းေလွ်ာက္ေနရာကေနပဲ နဖူးခ်င္းလွမ္းတုိက္တယ္။ ဘာလို႔ ဒီေန႔ညက အလွဆံုးျဖစ္ေနပါလိမ့္။
