Başıboş bir marinada
Adım adım ilerleyen
Başıboş bir adam.
Üstü başı dağınık, en az kafası kadar
Burnunun direklerinde asılı deniz kokusu.
Kum taneleri kadar fazla
Nefretle dolu yumak
Ufukta görünen Güneş kadar uzak.
Her adımda yakalanılan onlarca tuzak
Kararan havada kendini belli eden yıldızlar kadar bunak.
Gökyüzü,
Her sabah yıldızı gömüp
Güneşi doğuran bir konak
Ve bunu unutan
Batmak için dirilen
Yıldızlar bir tomar.
Yıldızlar altında aynı adam,
Adamda çukur oluşturan gamze
Gözler boğuk, dudaklar çizgi halinde.
Elleri cebinde
Cep kumaşları avuçlarının içinde
Avuçlarının arasında bir hayat çizgisi
Çizgi bitiyor kan damarda aktıkça
Ve avuçları gökyüzüne açılıyor
Bu çizgilerin bir sekmeye uğramaması adına.
Bir kadın yaklaşıyor ve dokunuyor avuçlarına
Avuç içlerini hapsediyor dudaklarına
Ardı ardına öpücükler konuyor o boşluklara
Boşlukları doldurmak adına.
