Werewolf

Chapter 4

Αντικριζω τον Τζάκσον. "γεια" μου λέει ευγενικά. "εμ γεια" τραυλιζω. Ω θεε μου είναι τόσο όμορφος αλλά τι κάνει αυτός εδω; "εμ ήρθα να δω αν είσαι καλά. Εισαι;". "υποθέτω " λεω σιωπηλά." αυτό να το πάρω ως ναι; "μου λέει γελώντας." μπορείς να το πεις και έτσι "του λέω αν και νομίζω ότι είπα βλακεια." εμ θες να πάμε προς τα μέσα ή θες να φύγεις; "με ρωτάει." νομίζω ότι χρειάζομαι λίγο να σκεφτώ οπότε το σπίτι ειναι καλή επιλογή "του λέω." ναι! Φυσικά. Λογικό μου φαίνεται "λογικο;;;; τι στο καλό εννοεί; ξέρει τι έγινε; ξέρει για τις φαντασιώσεις μου και τις ζαλάδες μου;" θες να σε πάω σπίτι; "μου λέει και επανέρχομαι στην πραγματικότητα." ναι φυσικά "λεω χαμηλόφωνα. Κινείται προς το προαύλιο και μου κάνει νόημα να προχωρήσω. Τον ακολουθώ και φτάνουμε στο αυτοκίνητο του. Είναι τόσο τέλειο. Το ασημί χρώμα του το κάνει τόσο ξεχωριστό. Πρέπει να είναι πολύ ακριβό. Με μια κίνηση μου ανοίγει τη πόρτα και μου κάνει νόημα να περάσω. "κυρία που" λέει παιχνιδιαρικα και γελάω. Τι έγινε μόλις; ωω θεε μου δεν το πιστεύω. Είμαι στο αυτοκίνητο του πιο ωραίου αγοριού. Κάθεται στο κάθισμα και πιάνει το τιμόνι. Λοιπόν δεν ξέρω τι να του πω οπότε μενω σιωπηλή. "αουτςςς" ουρλιάζει σχεδόν από το πόνο και χανει τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Χωρίς σκέψη πιανω το τιμόνι και στριβω αποτομα σε ένα χωράφι εκεί δίπλα. Ο Τζάκσον υποφέρει από το πόνο. Τον πιάνω από το χέρι και τον κοιτάω στα μάτια. Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό αλλά αυτό μου βγήκε. Με κοιταει και αυτος και τα μάτια του γίνονται κόκκινα. Τι στο;ω όχι τώρα δεν είναι η κατάλληλη ωρα για τις ηλιθιες φαντασιώσεις μου πρέπει να κάνω κάτι να τον βοηθήσω.