Τα τραγούδια του ανέμου

4. Ο Γείτονας

Μια ωραία μέρα, στην πολυκατοικία μας ήρθε μια νέα κοπέλα. Φαίνονταν καλό κορίτσι, με αξιοπρέπεια, με αρχές. Και ήσυχο πολύ. Δεν διοργάνωνε φασαριόζικα πάρτι και δεν κοίμιζε άντρες στο σπίτι της, απ' ό, τι είχαμε παρατηρήσει όλοι οι υπόλοιποι ένοικοι. Η συμπάθειά μας για εκείνη ήταν απεριόριστη και σταδιακά κέρδιζε και την εκτίμησή μας, καθώς δεν αργούσε ποτέ να πληρώσει τα κοινόχρηστα.

Η κοπέλα, Σόνια την έλεγαν, ζούσε ολομόναχη στην πόλη. Δεν είδαμε ούτε ένα συγγενή να την επισκέπτεται τον πρώτο καιρό. Η μοναξιά την έθλιβε πολύ, γιατί συνήθως ήταν μελαγχολική. Παρόλα αυτά ποτέ δεν έχανε την ευγένεια και τους τρόπους της. Εκείνο το βεβιασμένο και ντροπαλό της χαμόγελο ήταν τόσο χαριτωμένο.

Σπούδαζε στο πανεπιστήμιο η Σόνια. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς σπούδαζε, μάλλον κάποια φιλολογία απ' αυτές που αγαπούν τα κορίτσια. Τον πρώτο καιρό υποθέτω τα πήγαινε αρκετά καλά. Την έβλεπε η γυναίκα μου που κάθε πρωί πήγαινε στα μαθήματά της, με την τσαντούλα της και τον χαρτοφύλακα παραμάσχαλα.

-«Δεν θα μας φέρεις και κανένα καλό αγοράκι, Σόνια μου;», της είχε πει με την αδιακρισία που την χαρακτηρίζει η γυναίκα μου μια μέρα που την συνάντησε τυχαία στο διάδρομο του ορόφου μας. Η Σόνια χαμογέλασε ευγενικά όπως πάντα, την καλημέρισε κα αγνόησε την ερώτησή της.

-«Τι ντροπαλό κορίτσι!», είχε πει τότε η γυναίκα μου. «Έννοια σου όμως και όλες βρίσκουν κάποιον κάποτε, όσο ντροπαλές κα χαμηλοβλεπούσες κι αν είναι», συνέχισε χαμογελώντας με ύφος ειδήμονα.

Άρχισε να κάνει φίλες και να τις φιλοξενεί στο σπίτι της. Γνωρίστηκε και με τον γιο της γειτόνισσας απ' το ρετιρέ. Πήγαιναν και οι δύο στην ίδια σχολή. Είχαν πολύ καλή σχέση και η γυναίκα μου μού είχε πάρει τ' αυτιά παινεύοντάς τους όλοι την ώρα για το πόσο υπέροχο ζευγάρι ήταν. Μια μέρα τους άκουσα να διαπληκτίζονται έντονα. Ανησύχησα. Πότε δεν είχα ακούσει τη Σόνια τόσο έξαλλη. Η γυναίκα μου έστησε αυτί κλασσικά. Και είπε πως δεν κατάλαβε πολλά, μονάχα κάτι για μια φήμη που είχε διαδώσει ο νεαρός για τη Σόνια στο πανεπιστήμιο.

-«Ερωτικό καβγαδάκι προφανώς. Το πρώτο τους μάλλον. Δεν είναι τίποτα», είχε πει εκείνη σαν να διασκέδαζε με την όλη κατάσταση.

Την επόμενη μέρα, μετά τη καθορισμένη συνάντηση των γειτονισσών για ανταλλαγή ουσιωδών πληροφοριών για τη διαχείριση της πολυκατοικίας, η γυναίκα μου επέστρεψε σπίτι προβληματισμένη.