İlkbahar yerini yavaş yavaş yaza bırakmıştı. Yağmurlar bitmiş havalar düzelmiş ve ağaçlar çiçek açmıştı. Evet evet bu yazı simgeliyordu hani şu herkezin bahsettiği yeşil eriklerin olduğu yazı.
Kışın dondurucu soğuğun ve sessizliğin hakim olduğu semt şimdilerde ise cıvıl cıvıl kuş seslerinin ve etrafda yankılanan çocuk sesleriyle dolmuştu.Biraz bu semtten bahsedicek olursak ;
Burası genelde yerli halkın yaşadıği küçük bir tatil kasabasıydı. Her ne kadar bu küçük semtte esnaflık yapan insanlar iyi olmasada başka yerden göç edip buralara gelmiş ve daha sonra kendilerini bu semtte bir esnaf olarak bulmuş şirin,iyimser ve merhametli esnaflara rastlamakta mümkündü.Aslında yerli halkın sadece esnafları değil burada yaşayan bir çok insanında iyimser olduğu söylenemezdi.Burası gerçekten garip bir semtti herkez bir uğraş içinde ve kimse kimsenin umrunda değildi kısacası bunu özetlemek gerekirse herkes ayrı telden çalıyordu bu çalgıyı..
Evet bu semt, bu küçük tatil köyü GÜMÜŞYAKA'idi. Burada yaşamalısız bence burada bir kış geçirmeden yazı anlayazsınız,tadamazsınız,bilemezsiniz..
